“Hier ben ik heel blij mee”, lachte Schulting. “Ik heb op alle drie de afstanden de finale bereikt, dat zegt dat ik alle afstanden goed beheers en dat ik tot de top van Europa behoor. Dat is mooi.” Haar bronzen plak had eigenlijk een zilveren moeten zijn. In de superfinale gleed Schulting als eerste over de streep en de 34 punten die daarbij horen, zouden haar naar de tweede plaats hebben gebracht. Een penalty zette echter een streep door die uitslag.
De jury achtte haar schuldig aan de valpartij van Jorien ter Mors. Bondscoach Jeroen Otter was het niet eens met die lezing. Zijn conclusie was dat Ter Mors, die op kop reed, tijdens het bijhalen van haar been achter Schulting bleef hangen. “Dit is een hele zure”, zei Otter over de penalty. “Bovendien kegel je ook Jorien van het podium. We hadden hier twee, drie en vier moeten eindigen.”
Aan mezelf te danken
Net na de race was Schulting in tranen. Ze voelde zich schuldig over de val, waardoor Ter Mors van het podium afkukelde. Aan het einde van de dag keek ze nuchter op het voorval terug. “Het is gewoon klote, maar ik heb het aan mezelf te danken. Die penalty zal vast terecht zijn geweest, ik weet niet precies wat er is gebeurd.”
Een volgende drie kilometer zal de jonge Nederlandse anders ingaan. “Ik moet geen acties maken als het niet nodig is”, vond Schulting, die halverwege de superfinale ook een beetje onbehouwen midden in de bocht onderdoor kwam.
De hele race zat ‘voorin blijven’ te veel in haar hoofd. “Dit is een leermoment. Je moet rustig en ontspannen rijden. Ik had de opdracht om op Jorien te letten, ik wilde in haar kont zitten en was misschien iets te gretig. Dat kost mij de tweede plaats, dat is stom.”
Otter kon het zijn jonge pupil niet kwalijk nemen. “Suzanne is jong en heel gretig. Ze pakt elke kans met beide handen aan. Maar je kan niet op alles reageren. Overal tussen springen is niet nodig. Dat is een stukje onervarenheid.”
Blijdschap en frustratie
Eerder op de dag schaatste ze achter de Britse Elise Christie, die zich met haar derde goud van haar tweede Europese titel verzekerde, naar het zilver op de 1000 meter. “We hadden alle twee hetzelfde plan”, zei Schulting, die zich moest schikken in de koppositie van Christie.
“Op een gegeven moment wilde ik buitenom, maar dan merk je dat ze zo makkelijk meeversnelt. Elise heeft zoveel power in haar benen, ik hoef me hier niet voor te schamen”, keek Schulting terug.
Aan het einde van de dag kende Schulting een gouden slot. Samen met Lara van Ruijven, Yara van Kerkhof en Ter Mors greep ze de Europese titel met de aflossingsploeg. De ploeg sloeg al bij de start een gaatje en was oppermachtig. “Ik had niet anders verwacht. Dit is waar we voor kwamen”, zei Schulting, die als slotrijdster uitbundig juichend de finish passeerde. “Dat was blijdschap en frustratie. Je ziet het, niets houdt ons tegen.”
