Omdat hij zich altijd gesteund voelde door het Nederlandse schaatspubliek betekende de zege zoveel voor hem. “Ik kon het niet geloven”, gaf hij toe. “En ik heb nog nooit eerder na een race moeten huilen, maar nu wel. Dat laat zien wat het voor me betekent.”
Ondanks het belang dat Davis aan zijn Thialf-titel hechtte was het geen genoegdoening voor de mislukte Spelen van Sotsji. “Er bestaat geen revanche voor verliezen op de Spelen. Dit is een mooi gebaar, maar het is nog altijd alsof je een jaar te laat op een feestje komt.”
Toch was het een opluchting voor de 32-jarige Amerikaan dat hij het winnen niet verleerd bleek te zijn. Eerder deze week gaf hij nog openlijk aan te twijfelen over de toekomst van zijn schaatsloopbaan. Die openlijk twijfel had een positief effect op hem gehad en had hem gemotiveerd. “Soms moet je jezelf onder druk zetten en in mijn hart blijf ik een strijder.”
Worstelen
Die strijd was dit seizoen lang en moeilijk. “Ik heb het hele seizoen geworsteld. Mijn totaal aan prijzengeld was maar 800 dollar”, rekende hij voor. “Ik had geen snelheid en geen kracht. Het enige waar ik op kon bouwen was mijn uithoudingsvermogen. Maar ik bleef het proberen en ik ben blijven vechten.”
Zonder geld en zonder ploeg om zich heen bleef Davis stug doorwerken. Het betaalde zich precies op het goede moment uit. “Ik ben een soort armlastige kunstenaar en ik heb zojuist een Picasso geschilderd”, concludeerde hij. “Natuurlijk heb ik getwijfeld aan mezelf, maar ik heb nu geleerd dat ik mezelf nooit meer moet uitsluiten.”
Dat betekent niet dat Davis verwacht dat hij met zijn optreden in Thialf weer terug kan keren naar zijn dominantie van enkele jaren geleden. “Het gaat mij niet meer lukken om constant te overheersen, maar ik moet mijn races uit gaan zoeken.”
Het allrounden zal Davis daarom niet meer oppakken, al maakt hij wellicht in de toekomst een uitzondering voor de kleine vierkamp, mocht die worden ingevoerd. “Als ze de tien kilometer eruit gooien en ik nog geen plastic heup heb, doe ik mee.”
Stoppen blijft optie
Daarnaast blijft de optie om het schaatsen op te geven nog altijd een reële. “Dat meen ik nog steeds. Ik kan zonder problemen besluiten om te stoppen en iets anders te gaan doen. Ik hou nog steeds van het schaatsen, maar ik heb voldoende interesses buiten de sport. Zo zou ik graag chef-kok worden en dat gaat vast gebeuren.”
Tot die tijd maakt Davis het zijn tegenstanders nog zwaar. Al misgunde niemand de Amerikaan de zege. Nuis feliciteerde hem direct na de afstand. “Gefeliciteerd, opa”, zei de Nederlander.
Dat is een mooie geuzennaam, vindt Davis. “Ik schaats al 27 jaar. Dat is langer dan Kjeld leeft. Ik zie het als een eer.”
