Met een stralende lach sloot Barry de Jong zijn vriendin Mariska Huisman in de armen. ’’Meissie, je flikt het gewoon weer’’, fluisterde hij haar in het oor. Om er nog eens een extra stevige knuffel tegenaan te gooien.
De vreugde in het kamp van Haardhout.com was groot. Begrijpelijk. Ook haar teamgenotes gunden Huisman uiteraard het afscheid dat ze in gedachten had. Want de ‘koningin’ van de Weissensee had in dit ONK maar één doel: winnen.
Dat deed ze uiteindelijk op karakteristieke wijze. Huisman maakte deel uit van de kopgroep van tien die zich halverwege de koers aan de greep van het peloton ontworstelde, waarna ze in de sprint van diezelfde groep Foske Tamar van der Wal en Yvonne Spigt achter zich liet.
Geen dubbel gevoel
Dat was de laatste finish van Mariska Huisman in een officiële wedstrijd op de Weissensee. Dat blijft een vreemde gedachte als je ziet hoe fris Huisman nog is, hoe sterk ze rijdt en hoeveel plezier ze nog heeft. ’’Het gaat inderdaad allemaal nog heel makkelijk, da’s waar’’, beaamde ze. En over het stoppen was ze al net zo duidelijk. ’’Ik sta hier niet met een dubbel gevoel, maar ben gewoon blij dat ik mijn laatste race hier heb kunnen winnen.’’
Maar het is wel opvallend dat haar laatste seizoen meteen één van haar beste jaren is. Huisman won thuis in Nederland op kunstijs de laatste weken al zo’n beetje alles, en die lijn trekt ze in Oostenrijk door. ’’Dat het één van mijn beste jaren is, klopt wel. Maar dat is juist mooi. Ik vind het geweldig dat ik zo kan afsluiten.’’
De kwaliteit van de koers gaf bovendien nog eens extra waarde aan de zege. Want de vrouwen verstopten zich niet op de Weissensee. Vanaf het begin werd er aangevallen. ’’Het was een zenuwachtige koers en dan moet je constant opletten. Ik reed ook steeds met het idee rond dat ik de slag niet mocht missen. Dat wil je niet. Maar dan moet je dus wel heel alert zijn.’’
Op het moment dat tien vrouwen wegreden, met daarbij onder andere Elma de Vries, Carien Kleibeuker, Foske Tamar van der Wal, Sharon Hendriks, Yvonne Spigt en haar ploeggenote Lisa van der Geest voelde Huisman dat dit de slag was. ’’Het was een heel mooi groepje. We hadden nog wel wat moeite om echt weg te komen, maar uiteindelijk lukte dat.’’
Nerveus spel
De finale was één nerveus spel, vertelde Huisman. ’’Er werd flink geduwd en getrokken, maar dat gebeurde allemaal achter. Iedereen wilde blijkbaar in mijn rug zitten’’, liet ze lachend weten. Een gewilde, maar desondanks kansloze positie. Want Huisman sprintte gewoon van kop af naar de winst. ’’Het was een heerlijk gevoel toen ik over de streep kwam en wist dat het gelukt was. Dit was wat ik vandaag wilde doen.’’
In haar kielzog eindigde die andere stoppende topper: Foske Tamar van der Wal. De Groningse zag hoe Huisman de zege boekte die ze zelf in de laatste weken van haar loopbaan ook nog wil binnenhalen. De Alternatieve Elfstedentocht van zaterdag is daar – bij afwezigheid van Huisman – misschien de ideale gelegenheid voor.
’’Ach, dat weet ik niet’’, stelde Van der Wal zelf. ’’Ik ben er wel op gebrand zaterdag iets moois te laten zien, maar het wordt pas de tweede keer dat ik start in een wedstrijd over tweehonderd kilometer en de eerste is al flink wat jaren geleden. Zo heel ervaren ben ik er dus niet in. En er kan onderweg van alles gebeuren.’’
Lees alles over het KPN ONK op de Weissensee op onze speciale pagina.
