Dat komt omdat de piste in Wörgl langer is dan normaal, 250 in plaats van 200 meter. De bochten zijn wijder en de rechte stukken langer. Bovendien is de baan van asfalt, iets waar Nederlanders aan gewend zijn. Het wegparcours daarentegen is erg krap en kort. “Normaal zie je de krachtmensen tot hun recht komen op de weg, maar dit wegparcours is meer iets voor lichte rijders. Aan iemand als Gary Hekman hadden we hier niets gehad.”
Hoe haar team er voor staat, weet ze eigenlijk niet zo goed. “Alles wat ik weet is dat we ons goed hebben voorbereid. We hebben weinig internationale wedstrijden gereden, dus we hebben onze krachten niet echt kunnen meten. Als je me vraagt naar hoeveel medailles we gaan winnen, dan heb ik daar echt geen idee van.”
Die goede voorbereiding hield onder andere in dat het team een week op trainingskamp ging naar Wörgl in juni en dat het team ruim een week voor de EK al neerstreek in Oostenrijk. “We zitten hier in de bergen en moeten op hoogte slapen. Het is dus goed om hier vroeg te zijn. Ook omdat we de tijd willen nemen om heel scherp aan de start te verschijnen. Het verschil zal in details zitten, met startposities net voor de bocht bijvoorbeeld.”
Pieken
“Er zijn heel veel skaters die hier gaan pieken, omdat het net als voor veel van onze rijders, hun wereldkampioenschap is. Het échte WK (dat in november plaatsvindt, red.) laten ze schieten vanwege het schaatsen, dus dit is het toernooi waar het moet gebeuren. Het zal dus moeilijk worden, maar we gaan ons mengen in het gevecht. We hebben niet de specifieke voordelen zoals we die twee jaar geleden in Almere hadden bijvoorbeeld, maar de piste ligt ons wel weer beter dan een Vesmacobaan.”
Normaal gezien moet Nederland het hebben van de prestaties van Manon Kamminga, Ronald en Michel Mulder en Mark Horsten. Hoe staan ze er voor? “Ik denk goed. Ik zie Ronald harder gaan dan ooit, bijvoorbeeld. We hebben een sterke trainingsgroep gehad dit jaar. Ik kon ze niet eens zo veel laten trainen als anders, omdat iedere training zo intens was.”
En de vibe in het team dan, iets waar de coach veel waarde aan hecht? “Het is competitiever dan anders. Iedereen wil kopman zijn. Iedereen vindt dat hij wel iets gewonnen heeft en ergens recht op heeft. Ergens is dat goed, maar de atleten moeten er wel emotioneel mee om gaan dat ze misschien niet op elke afstand kunnen starten of niet de kopman zijn. En voor mij is het moeilijk, omdat ik mensen zal moeten teleurstellen. Totdat ik besluit wie welke race mag doen, zal dat competitieve er wel in blijven zitten.”
Lees alles over de EK inline-skaten op onze speciale pagina.
