Van Megen werd in Noorwegen geboren als kind van Nederlandse ouders. Ze groeide op in een dorpje ten oosten van Oslo en toen ze daar een keer door haar vader werd meegenomen naar de plaatselijke ijsbaan sloeg de schaatskoorts toe.
Als jonge rijdster maakte ze een sterke indruk en deed ze zelfs mee aan de wereldkampioenschappen voor junioren. “Tot mijn achttiende deed ik alles voor het schaatsen.” Niet lang daarna werd ze ziek. Bij de nu 25-jarige Van Megen werd de ziekte van Crohn, een ontstekingsziekte in de darmen, geconstateerd. Het betekende het einde van haar schaatsloopbaan, dacht ze, want fysiek ging ze snel achteruit.
Van Megen stopte met schaatsen en verhuisde naar Nederland om te studeren. In Wageningen deed ze de bacheloropleiding Voeding en Gezondheid. En als studente in Nederland begon ze ook weer met schaatsen bij de plaatselijke studentenclub. “De sport leeft in Nederland toch wat meer”, vertelt ze.
“Langzaamaan ging ik steeds meer schaatsen, ook omdat mijn gezondheid steeds beter werd. Ik kreeg er in Nederland weer plezier in. Ik ging meer trainen en toen kwamen de resultaten vanzelf.”
Een topsportloopbaan had ze echter nog altijd niet voor ogen. Na drie jaar, met haar diploma op zak ging ze terug naar Noorwegen. Dat is het land waar ze zich het meeste thuisvoelt. “Ik ben meer Noorse dan Nederlandse. Al voelde ik me wel wat meer Nederlander toen ik in Wageningen zat, maar Noorwegen blijft mijn thuisland.”
Daar verhuisde ze anderhalf jaar geleden naar Hamar. Niet vanwege het Vikingskipet, maar omdat ze een baan kreeg in het ziekenhuis als klinisch voedingsdeskundige.
“Ik werk daar vanaf vorige zomer. Het was toeval dat ik juist daar die baan kreeg, maar het motiveerde me wel om wat meer te schaatsen.” Die motivatie bracht haar dit seizoen naar de tweede plaats op het Noorse kampioenschap allround. Ze won er bovendien de 5000 meter voor Njåtun.
Derde reserve
Het WK was ondanks die zilveren medaille op het NK niet een logische stap voor Van Megen, want in principe had Noorwegen maar recht op één startplek. “We stonden derde reserve dus ik ging er niet van uit dat ik zou rijden.”
Uiteindelijk zegden er zoveel rijdsters af dat de plek toch voor Noorwegen vrijkwam. Terwijl de complete Noorse selectie al in Calgary zat, werd Van Megen pas twee weken voor het WK ingelicht dat ze mocht starten. Pas een week van tevoren reisde ze daadwerkelijk naar Canada.”
Op het WK kon Van Megen niet echt meekomen met de anderen. Alleen op de 3000 meter wist ze anderen achter zich te houden, maar voor de parttimeschaatsster was de ervaring veel waard. “Het was superleuk. Dit smaakt naar meer, ook al was ik veruit de laatste.”
Terug in Noorwegen wacht straks de dagelijkse realiteit weer in het ziekenhuis in Hamar. “Ik moest ineens zes dagen vrij nemen”, lacht ze. “Ik hoop dat ik die dagen nog kan compenseren als ik terug kom.”
