“Je moet het aan de statistici vragen of dit nog nooit voorgekomen is”, lachte Schwarz na afloop. “Maar volgens mij hebben we hier wel geschiedenis geschreven met onze ‘Doppelsieg’.”
Pas na flink spitten in de schaatshistorie bleek dat een Duits een-tweetje in de wereldbeker al eens gepresteerd was, maar daarvoor moesten de schaatsstatistici bijna 25 jaar terug in de tijd.
De Berlijnse Muur was gevallen, maar Oost en West-Duitsland nog niet herenigd. In die historische periode werden DDR-rijders Uwe-Jens Mey en Olaf Zinke in maart 1990 in Heerenveen eerste en tweede op de kilometer en enkele weken eerder stonden zij met hun West-Duitse tegenstander Uwe Streb zelfs met drie Duitsers op het podium.
Uniek was de prestatie van Ihle en Schwarz daarmee niet, maar zeer bijzonder wel. Op een enkele overwinning van Schwarz in Harbin in december 2012 na kwamen de Duitse heren er de laatste jaren niet aan te pas.
Duidelijk signaal
Met hun optreden in Berlijn denken Ihle en Schwarz een duidelijk signaal afgegeven te hebben, benadrukken ze na hun huldiging tegenover de enthousiaste Duitse pers. “Het is een teken dat het Duitse schaatsen niet dood is.”
“Na Sotsji werd de sport door veel media hier doodverklaard, al lieten wij daar al een topprestatie zien. Wij waren toen niet slecht en dat laten we hier ook duidelijk zien”, zegt Schwarz.
Dat de Duitse pers na Sotsji weinig positieve woorden over had voor de prestaties van de Duitse ploeg vonden Ihle en Schwarz onterecht. Zij werden op de 1000 meter bij de Spelen vierde en vijfde. Dat was toen al voor beide mannen een teken dat internationale winst geen wensdroom was.
“Ook in Sotsji hadden we kunnen winnen”, zegt Ihle. “Dat lukte toen net niet. Daar lieten we zien dat we het in ons hadden. Dat het daar net niet lukte om medailles te pakken heeft ons niet teleurgesteld, maar juist nog meer gemotiveerd.”
Broekriem aangehaald
Na het olympische seizoen werd de broekriem door de Duitse schaatsbond aangehaald. De trainingsgroep met Schwarz en de broers Nico en Denny Ihle kon niet eens meer op trainingskamp. Dat wierp de rijders niet terug.
“Er was geen geld meer voor een trainingskamp en dus heb ik tijd voor mijn studie genomen en ook de rest heeft even tijd voor zichzelf genomen, maar vanaf de zomer zijn we weer vol gaan trainen. Van een motivatieprobleem na de Spelen hebben we geen last gehad.”
De groep traint in Chemnitz, waar Ihle vandaan komt, en Berlijn, de woonplaats van Schwarz. De World Cup in Berlijn was daarom een echte thuiswedstrijd waarbij ze elkaar motiveerden. Ihle reed als eerste. Hij kwam tot 1.09,49. “Ik had niet verwacht dat mijn tijd genoeg zou zijn voor de zege”, blikt Ihle terug.
Hij gaf in ieder geval zijn trainingsmaat een mooie richttijd. “Toen ik Nico’s tijd zag wist ik dat ik dat ook zou kunnen. In training zitten we ook steeds dicht bij elkaar”, vertelt Schwarz. Hij kwam dicht in de buurt, maar kwam uiteindelijk net een paar honderdsten tekort. Wel versloeg hij olympisch kampioen Stefan Groothuis. “Aan het einde was ik zo kapot, maar ik wilde koste wat kost Groothuis bijhalen. Dat lukte en ik ben daarom zeer verguld met de tweede plaats”, concludeert Schwarz.
Beide mannen stralen van geluk in de mixed zone. Hun prestatie werd met individuele medailles beloond, maar voelde voor Schwarz en Ihle als een teamoverwinning: een dubbelzege. En juist dat geeft het goud en zilver meer cachet, vindt Schwarz. “In je eentje winnen is mooi, maar samen winnen is veel beter.”
Volg alles over de World Cup in Berlijn op onze speciale pagina
