Hoolwerf toverde een mooie glimlach op z’n gezicht. ’’Mooie tijden’’, zegt hij over de jaren waarin hij als kleine liefhebber wekelijks aan de kant stond bij de marathons. De jonge Hoolwerf stond toen al te boek als talent. Hij bevestigde dat met tal van zeges bij de jeugd, maar timmerde pas echt aan de weg op de Weissensee. Als 15-jarige mocht hij daar bij gelegenheid meestrijden in de ploegachtervolging aan de zijde van de snelle BAM-rijders Arjan Stroetinga en Willem Hut. De kleine Hoolwerf viel niet uit de toon.
’’Het was geweldig om daar langs de kant te staan en al die grote mannen aan het werk te zien’’, vertelde Hoolwerf. ’’En het is dit seizoen al mooi om zelf tussen al die rijders te schaatsen, laat staan om hier nog te winnen ook. Dit betekent echt heel veel voor mij. Maar het zegt ook dat ik het aankan om op dit niveau te rijden.’’
De schaatser uit Eemdijk nam nog even het woord ‘eindelijk’ in de mond. Maar van eindelijk lijkt in het geval van Hoolwerf geen sprake. Hij heeft juist in recordtempo naam gemaakt als marathonschaatser. Eerst twee seizoenen in de Eerste Divisie, waar hij grossierde in overwinningen. Nu hij bij team Tjolk de overstap heeft gemaakt naar het hoogste niveau, bewijst hij zich ook daar razendsnel aan te passen.
Het stempel van ’supertalent’ drukte daarbij niet zwaar op de schouders van de nu 19-jarige schaatser, die inmiddels een flink uit de kluiten gewassen tiener is. ’’Ik voel geen druk. Die is me ook niet opgelegd. Bij Jillert Anema moeten alle jongens gewoon hard rijden en moet je het liefst voorin zitten. Meer is er niet van me gevraagd.’’
Beste stap
De stap naar Tjolk, de ploeg die naast A-ware/Fonterra onder Anema valt, noemt Hoolwerf de beste in zijn loopbaan. ’’In de jaren bij Henk Angenent heb ik ook stappen gemaakt, maar de snelheid waarmee dat nu gaat, is opmerkelijk. Ik ben echt harder gaan schaatsen. Dat is al heel simpel af te meten aan de rondetijden in de trainingen. Maar da’s niet gek ook. Ik train met de snelste mannen uit het peloton. Daar word je echt niet langzamer van.’’
Een deel van die snelste mannen maakte de overwinning van Hoolwerf overigens niet mee. Arjan Stroetinga, Jorrit Bergsma en Ingmar Berga trainen op Tenerife, Jouke Hoogeveen en Erik Jan Kooiman vlogen uit voor de World Cup in Seoul. Zij en Anema zullen ongetwijfeld met genoegen het nieuws hebben aangehoord.
De toeschouwers bij de wedstrijd in Dronten zagen hoe zich ook zonder tussensprints een goede wedstrijd ontwikkelde. Hoolwerf was samen met Mats Stoltenborg de initiator van een sterke kopgroep. ’’We vielen aan en voor we er erg in hadden, waren we met vier man weg.’’ Die groep bouwde zich uit tot tien man, waarbij Hoolwerf zelf een van de laatsten was die uiteindelijk weer aansloot bij de staart van het peloton.
Het was al snel duidelijk dat de finale op een sprint zou uitdraaien. Hij hield vooral Van Beek en Francolini in de gaten, maar koos een andere rug: die van Bob de Vries, ’’Hij wilde voor eigen kans rijden en het leek mij de beste optie achter hem te blijven. Dat bleek de juiste keuze.’’ Met gebalde vuisten gleed Hoolwerf over de streep. ’’In Haarlem lukte het net niet, nu wel. Dit is zo mooi. Nu weet ik dat ik er ook echt bij hoor op dit niveau en die bevestiging is heel fijn.’’
