Op de baan was de beste prestatie de vierde plek van Lisanne Buurman op de 1000 meter. Een sterk optreden, vindt Hill. “Op die afstand hangt veel af van de series. Als jouw serie snel wordt afgewikkeld heb je een goede kans om in de finale te komen en daar is vervolgens alles mogelijk.”
Niet alleen Buurman reed opvallend goed op de kilometer, ook bij de junioren was een finaleplaats bijzonder dichtbij. Kelly Schouten had de negende tijd en miste daardoor net de eindronde en Chris Huizinga, eigenlijk nog B-junior, bleef slechts 0,1 seconde van de finale verwijderd.
Zwaar en moeilijk
De omstandigheden in Rosario waren zwaar en de concurrentie op de piste was sterk. “Het was een heftige strijd. We hebben het zwaar en moeilijk gehad. Het is hier heel heet en we moeten concurreren op een soort baan die we in Nederland niet hebben”, legt Hill uit.
De baan in Rosario is een zogenaamde Vesmaco-baan, met een speciale toplaag die anders is dan het asfalt dat de Nederlanders gewend zijn. “Zonder zo’n Vesmaco-baan kunnen we nooit op het niveau van de concurrentie komen, maar men is er mee bezig in Nederland en volgens mij zouden we er volgend jaar zomaar twee kunnen hebben.”
Dat de Nederlanders op de piste in het nadeel zouden zijn, was van tevoren wel bekend, maar desondanks hebben de rijders vol gestreden voor goede resultaten, benadrukt de bondscoach. “We hebben gevochten voor wat we waard zijn.”
Veerkracht
De Nederlandse ploeg heeft bovendien al veel veerkracht getoond in de eerste dagen van de WK, want het zit de ploeg niet mee in Argentinië. Bij aankomst bleek een deel van de bagage van Manon Kamminga kwijt te zijn, evenals de koffer van de bondscoach.
Een paar dagen later werd Kamminga ziek. “We weten nog niet goed wat het is”, zegt Hill. “Een insectenbeet of een zonnesteek. Ze voelt zich in ieder geval beroerd en heeft ook een nare uitslag op haar huid.” Ook Elma de Vries kampte met klachten na een training in het warme Rosario, maar zij is inmiddels weer op de been.
De situatie van Kamminga moet nog worden afgewacht. “We moeten wachten, wachten, wachten en dan zien of ze weer kan rijden”, aldus Hill. Ondertussen wordt Kamminga bijgestaan door sportarts Karin Top vanuit Heerenveen en door artsen van andere teams in Rosario. “Het inlinen is een sport waar iedereen elkaar helpt.”
Nog fris
Ondanks de tegenslagen voelt Hill zich niet verslagen. Sterker nog, ze is hoopvol over de komende dagen. “Mensen in Nederland moeten geen medelijden met ons krijgen”, benadrukt ze. “Vorig jaar waren onze prestaties op de baan vergelijkbaar met die van nu. En ook toen Michel en Manon goud wonnen waren hun beste uitslagen op de piste dertiende en 21e.”
Een groot voordeel is volgens Hill dat ze haar belangrijkste rijders voor het wegtoernooi, Mulder en Kamminga, zo veel mogelijk heeft gespaard. “Zij zijn nog fris terwijl de andere teams al op hun laatste benen lopen. Zeker omdat we gisteren vanwege de regen het programma van twee dagen in één dag moesten proppen.”
En omdat het wegparcours wordt verreden op het asfalt dat de Nederlanders wel goed kennen is Hill ervan overtuigd dat haar ploeg nog wat moois kan laten zien. “Op de weg zullen we veel beter zijn en kunnen we echt meedoen om de prijzen.”
