Het patat- en hamburgerfestijn ging uiteindelijk niet door, De Vries kiest tegenwoordig voor gezondere voeding, maar de opmerking karakteriseert wel deels zijn loopbaan. Langebaanschaatsers rijden met de klok en doen alles aan het verbeteren van hun records, bij marathonrijders telt slechts het eerste schaatsijzer over de streep.
Als iemand tot de groep atleten met een opmerkelijke schaatscarrière behoort, is het De Vries wel. Hij noemt zichzelf een laatbloeier in de sport. Begon ooit als langebaanschaatser, schopte het tot bondsploeg de Regiotop en stopte toen de verbeteringen uitbleven. De marathonwereld lonkte, daar had hij al iets mee toen hij, klein jongetje nog, zijn neef Willem Poelstra zag rijden.
Willem Poelstra
De Vries was vijftien toen Poelstra negende werd op de Elfstedentocht. "Dat is natuurlijk fantastisch", zegt De Vries. Ze gingen eens samen fietsen. "Voor mij een hele onderneming, voor hem ging het waarschijnlijk veel te langzaam." In 1999 overleed Poelstra onverwachts na een marathonwedstrijd.
Jaren later zou De Vries toevallig dezelfde opleiding doen als zijn neef, biotechnologie en won hij een van de mooiste prijzen uit zijn carrière, de Willem Poelstra Trofee. Het is de onderscheiding voor het grootste talent uit het marathonpeloton.
De Vries won de prijs in 2007, precies tien jaar nadat Poelstra hem zelf in ontvangst mocht nemen, al werd het destijds nog Prijs der Beloften genoemd. De Vries: "Juichend over de streep gaan is geweldig, maar de prijs winnen die de naam van je neef draagt, degene waar ik altijd tegenop keek, dat is een hele grote eer." De bijbehorende bloemen bracht hij direct naar zijn oom en tante.
EK Allround
Na zijn overstap van de langebaanwereld naar de marathon dacht De Vries nooit aan een terugkeer. Hij riep in eerste instantie zelfs: "Ik ben er klaar mee", en hij voegde daar aan toe dat hij ook geen trainingswedstrijd meer zou doen. De Vries rondde zijn opleiding af, ging werken en schaatste ondertussen met veel plezier zijn marathons, totdat hij zich alsnog met succes aan een langebaanwedstrijd waagde. Hij plaatste zich vervolgens voor een wereldbekerwedstrijd, niet veel later behoorde hij tot het team van TVM.
Een paar weken geleden debuteerde De Vries op 31-jarige leeftijd op het EK Allround, hij werd zevende. "Als mensen die mij destijds volgden mij nu zien schaatsen, zien zij dat ik heel anders rij. Ik ben veranderd. Op technisch gebied, maar ook qua kracht", zegt de geboren Hallumer. Als je over minder talent beschikt, moet je het hebben van trainingsjaren, denkt hij.
Bij TVM noemen ze hem Harke. Een bijnaam die hij dankt aan Jan Blokhuijsen, zijn ploeggenoot van het vorige seizoen die bekend staat om het verzinnen van alternatieve namen voor zijn collega’s. Harke is afgeleid van het Friese dorpje Harkema. En het heeft te maken met zijn schaatstechniek. De Vries vergeet soms met een mooie slag te rijden. De Vries: "Harken noemen wij dat. Het is hetzelfde als stoempen, een beetje vechten op het ijs."
Klimmen
De Vries komt over als een rustige Fries, maar laat zich vaak leiden door zijn behoefte aan avontuur. Vanaf een rots van vijftien meter in het heldere water springen? De Vries deed het een half jaar geleden nog, nabij Inzell. Wedstrijdjes tot een steeds hogere uitdaging zijn hem niet onbekend. Hij houdt van de kick van adrenaline. "Een beetje risico nemen is leuk, al doe ik geen echt heel onnozele dingen", aldus De Vries.
Als hij met zijn ploeg in bergachtig gebied komt, stopt De Vries klimattributen in zijn tas. "Klimmen is mijn hobby, daarmee kom je op plekken waar veel mensen bijna nooit komen. Sommige mensen snappen die drang niet, maar op die berg, op zo’n weide is het helemaal stil", zegt hij. Was hij maar in de bergen geboren. "Maar ja, nu wonen mijn familie en vrienden in Friesland."
Ploeggenoot Koen Verweij noemt hem een spontane droogkloot, iemand die je er goed bij kunt hebben in een team. De Vries lacht als hij het hoort en zegt dan: "Ja, ik heb wel een beetje droge humor."
Mentor
De Vries is de oudste van zijn ploeg. Staflid Geert Kuiper omschrijft hem als een mentor, die houdt van harmonie. "In de weken voor het kwalificatietoernooi had Sven (Kramer – red) een wat lastige voorbereiding voor de vijf kilometer en op dat moment staat Douwe op. Hij weet de juiste dingen te zeggen op dat moment", zegt Kuiper.
Dat ziet De Vries zelf ook. "Ik ben geen snoeiharde sporter. Misschien komt dat wel doordat ik uit de marathon kom. Ik wil anderen altijd graag even helpen, want ik vind het mooi als ze goed presteren. Dat is soms wel lastig als ze tegelijkertijd mijn eigen concurrenten zijn", zegt hij.
En volgend jaar? Langebaan of alleen marathon, hij weet nog niet wat het wordt. De Vries ziet wel wat er op zijn pad komt. "Het is een vraagteken of ons hele team doorgaat. Uiteindelijk is het simpel, als niemand Douwe in het team wil, wordt dat ‘m tenslotte niet."
Bekijk het overzicht van alle profielen van Lisette van der Geest
