Voor die laatste zege van Carien Kleibeuker moest er even flink worden gegraven in de archieven. November 2004 was het. "In Groningen", wist Kleibeuker nog. "En ook een solozege. Dat is de mooiste manier om te winnen."
Die zege paste nog wel in een heel ander tijdbeeld. De nummer twee destijds? Linda Verdouw, de rijdster achter de fameuze slogan ’Ik sta in de kou voor Linda Verdouw’. Opvallend: de nummer drie van toen was wel dezelfde als in Alkmaar. Jolanda Langeland beklom ook toen al het podium. Nu is ze ploeggenote van Kleibeuker bij Okkinga Communicatie. Andere namen uit 2004 zijn al lang verdwenen uit het peloton: Petra Grimbergen, Liesbeth Hylkema, Sandra de Ronde en Mischa Coolen.
Schaats al 25 jaar
"Tja", merkte Kleibeuker haast verontschuldigend op, "ik draai al een tijdje mee. Ik schaats volgens mij al 25 jaar." Maar veel beter dan nu was de 34-jarige Heerenveense zelden. "Ach, vroeger kon ik heel goed schaatsen. Daar kom ik nu weer bij in de buurt. Ik geniet van wat ik doe en alles wat ik wil is gewoon heel hard schaatsen. Dat levert me hier in Alkmaar dan een overwinning op. Daar ben ik heel erg blij mee."
Kleibeuker staat voor velen te boek als langebaanschaatsster, maar al die jaren was ze eerder een marathonschaatsster die de langebaan ernaast deed. Daarbij vertegenwoordigde ze zelfs Nederland tijdens de Olympische Spelen in Turijn.
Maar dat is alweer lang geleden. Inmiddels heeft Kleibeuker zich weer helemaal toegelegd op de marathon, en is ze moeder van de 4-jarige Annemijn. Vorig jaar kwam ze amper in actie. "Ik was eigenlijk al gestopt. Maar ik heb het plezier helemaal teruggevonden. Bij Okkinga Communicatie hebben we een leuke ploeg en gaat het prima. Ik heb afgelopen zomer eindelijk weer eens een heel lekkere voorbereiding kunnen draaien."
In haar omgeving, vertelt ze met een lach, is er eigenlijk vrijwel niemand die weet dat ze nog schaatst. "Zelfs op mijn werk wisten ze dat helemaal niet", zegt de fysiotherapeute. "Dat veranderde door mijn derde plaats op het NK op kunstijs en na vandaag weet waarschijnlijk iedereen weer dat ik nog steeds rijd."
Liefhebber pur sang
Kleibeuker is een liefhebber pur sang, dat is duidelijk. "Ik hou van sporten en schaatsen is helemaal mijn ding. Het is ook mijn ontspanning, de tijd die ik nodig heb naast gezin, werk en studie. Als ik ga fietsen, sla ik twee vliegen in één klap: ik maak mijn hoofd leeg en ik train tegelijkertijd. Ik heb hier zo’n lol in."
Maar de liefhebber rijdt momenteel ook weergaloos hard. Normaal doet Kleibeuker dat in dienst van Foske Tamar van der Wal. Met plezier. "Dat is mijn taak: hard rijden voor Foske. En de laatste rijd reed ik steeds harder voor haar."
Maar Van der Wal was niet in Alkmaar. Niet fit. En dus zag Kleibeuker haar kans schoon. Ze reed weer heel hard, maar nu voor zichzelf. Ze sleurde lang op kop van de groep die zelf eigenlijk tot stand bracht. En daarna sprong ze naar het peloton op het moment dat het tempo even stilviel. "Dat had ik mezelf voorgenomen. En ook daarna wilde ik alleen maar zo hard rijden dat de rest er niet meer bij kwam. Dat lukte. Voor mij is dat de enige maar ook de mooiste manier om te winnen."
Na het brons van het NK deed Carien Kleibeuker nog een belofte. "Ik rijd net zo lang door tot ik een keertje win. Al is het tot mijn veertigste." Het zou dus in Alkmaar zomaar de laatste race van Kleibeuker geweest kunnen zijn. Lachend: "Zó snel had ik die overwinning ook weer niet verwacht."
