"Al na een kwart van de koers kwamen we los met z'n drieën", steekt Visser van wal. "Kevin en ik moesten doorrijden, om ervoor te zorgen dat er geen tweede man van Reggeborgh aan kon sluiten. Omdat Bart er nog ploeggenoten achter had zitten, maakten het voor hem niet uit of het gat gedicht zou worden of niet.”
“Tot drie rondes voor het einde reden we in formatie en daarna probeerden Kevin en ik aan te vallen om Bart van zijn stuk te brengen, alleen lukte dat niet. Kevin ging als eerste de sprint aan en Bart kwam er vervolgens overheen. We hebben het hem niet moeilijk genoeg kunnen maken, hij heeft de overmacht van Reggeborgh goed uitgespeeld", aldus Visser over zijn winnende concurrent.
De sprinter van Jumbo-Visma maakt zich geen zorgen over het ontbreken van zijn eindschot. “Het is nog aan het begin van de zomer. Als team maken we momenteel veel uren in de trainingen. Gedurende het seizoen komt die snelheid wel. Ik vind het jammer dat ik Bart niet heb kunnen verslaan, maar ik ben op waarde geklopt en dat moet ik accepteren. Vorig jaar werden we in de eerste vijf à zes wedstrijden steeds achtste of negende. Nu sta ik op het podium en doe ik zelfs al mee om de eerste plaats.”
Verrassend is dat de opbouw van Visser vorig jaar beter was. De belangrijke momenten in zijn seizoen vielen eerder en bovendien waren de wedstrijden minder zwaar beladen. Afgelopen winter werd de druk op Jumbo-Visma, en Harm Visser als afmaker in het bijzonder, steeds groter. De overwinningen bleven uit en het team moest van die hatelijke nul af zien te komen. In het nieuwe jaar verdwenen de zorgen, sleepte de marathonschaatser de ene na de andere zege binnen en pakte hij zelfs de Marathon Cup.
“De druk zat er vol op. Tot de tweede week van maart hebben we alles moeten geven om de eindzege te pakken. Je merkt dat je dan moet uitpuffen in de vakantie. De tank was niet volledig leeg, maar ik voelde wel die ontlading. De opbouw is daarom wat rustiger gegaan, de scherpte moet nog komen. Inmiddels kom ik wel weer in het ritme en kijk ik al uit naar oktober.”
Hoewel de 22-jarige rijder dus meer tijd nodig had om te herstellen van de winter, zijn de resultaten beter dan een jaar geleden. “Ik denk dat we de stijgende lijn te pakken. We maken met elkaar stappen. Als team bestaan we pas drie jaar en zelf ben ik nog jong. Dus als het goed is, word ik elk jaar een beetje beter", vertelt Visser. Bovendien geeft de goede winter moraal voor het inlinen. “Die flow hebben we meegenomen naar de trainingen. De dynamiek in de groep is heel fijn, ook met de nieuwe jongens erbij.”
Visser is niet ontevreden met zijn derde plaats in Poederoijen, maar hij gelooft in meer voor de rest van de zomer. “Vorig jaar werden we steeds beter, ik vertrouw erop dat dit nu ook het geval is.”
Bij de vrouwen was Marijke Groenewoud de topfavoriete, maar al vroeg in de wedstrijd kwam haar koers in gevaar. In de scherpste bocht van het parcours, waar verschillende rijders uit de bocht vlogen, dook ook de Hallumse het gras in. Ze herstelde zich snel en nadat haar ploeggenote Elisa Dul een tijdje alleen op kop had gereden, nam Groenewoud het over. Met een sterke solo bewees ze wederom dat zij op de skeelers bijna onverslaanbaar is. Fleur Veen en Bente Kerkhoff eindigden als tweede en derde.
