“Dit jaar is het een beetje uit de hand gelopen, want ik speel bij drie nationale teams: onder 20 jaar, onder 24 jaar en het grote Oranje”, vertelt de pas 18-jarige Morris Witkam, waaruit blijkt dat hij een groot talent is in het frisbeeën. “Ik ben voor het eerst bij de volwassenen aangesloten. Ze vragen niet vaak jeugdspelers, maar ik kwam door de selectie.”
Witkams vader bracht hem in aanraking met de sport. “Hij speelde als student frisbee bij een club in Wageningen. Toen ik tien jaar was nam hij me mee naar een vereniging in Amsterdam. Vanaf dat moment was ik verkocht. Het springen, rennen, gooien en vliegen vind ik heel leuk. Ik krijg er echt energie van.”
In Nederland is de sport vooral bekend van de vakanties. Op het strand of op de camping overgooien met de werpschijf. Het is echter ook een serieuze teamsport. Witkam licht de basisprincipes van zijn wedstrijdvariant toe. “Ik doe aan Ultimate frisbee en dat is best intensief. Je speelt zeven tegen zeven op een groot speelveld met twee eindvakken. Je gooit de schijf over naar je teamgenoten en als een teamgenoot de frisbee vangt in het eindvak scoor je punten."
"Ons veld is eigenlijk een soort rugbyveld. De tegenstander probeert je te ontregelen door man-op-man te verdedigen. Je mag de frisbee maar tien seconden in je handen houden. Daarom is het belangrijk om schijnbewegingen te maken, zodat er naar jou gepasst kan worden.”
Witkam maakt voornamelijk onderdeel uit van de aanvallende ploeg binnen zijn team. “En in het veld ben ik het best in cutten, vrijkomen van je verdediger. De achterste spelers gooien de frisbee diep het veld in, die ik dan moet vangen. Soms is de worp niet helemaal perfect en blijft de frisbee een beetje zweven boven je hoofd. Dat geeft jouw tegenstander tijd om naar je toe te komen en dan spring je met z’n tweeën richting de schijf. Beiden wil je zo hoog mogelijk komen om hem te kunnen vangen. En in dat vangen wil ik me nog graag verbeteren.”
“De competitie in Nederland is voor mij wat minder leuk, omdat de sport heel klein is. In de rest van Europa en de Verenigde Staten is het veel groter.” Met zijn club GRUT speelt Witkam veel internationale wedstrijden, zo won hij afgelopen seizoen het EK en was hij in Cincinnati voor het WK-Clubs, waar de Amsterdamse club als vijfde eindigde. “Helaas verloren we de kwartfinale van de uiteindelijke winnaar.”
Witkam gaat een drukke zomer tegemoet. Want naast de wedstrijden voor zijn Amsterdamse club GRUT, doet hij mee aan twee EK’s (onder 20 en volwassenen) en het WK onder 24. “Ik kan niet altijd bij de trainingen van alle drie de nationale ploegen aanwezig zijn, de teams snappen dat dat niet haalbaar is. Omdat die spelers uit het gehele land komen, ben ik op zaterdag en zondag met de nationale teams aan het trainen. Dinsdag- en vrijdagavond ben ik bij GRUT en de rest van de week spelen we mini’s. Dat is een kleinere spelvorm, drie tegen drie. En daarnaast doe ik nog wat sprintjes. De krachttraining krijg ik er via het schaatsen bij.”
Het is een unieke combinatie: frisbeeën en marathonschaatsen. “Ja, zeker. Tot nu gaat het prima. Eind september is het zomerseizoen van het frisbeeën klaar en dan begint het schaatsen. Het loopt ongeveer in elkaar over. Maar als je eenmaal bij het A-peloton rijdt, moet je natuurlijk wel alles voor het schaatsen kunnen doen.
Deze uitspraak van Witkam doet vermoeden dat hij het ijs verkiest boven de sport waarbij hij op mondiale toernooien kan spelen. “Het is leuk om allebei die topniveaus een keer aan te tikken. Ik ben bereid om iets meer voor het schaatsen te doen en te kijken waar het mij brengt, mocht ik de Topdivisie halen. Als ik het frisbee op een lager pitje zet, kan ik het later altijd weer oppakken. Voor mij is het A-peloton geen keihard doel, maar ik zou het wel een keertje willen.”
“Vorig jaar reed ik voor het eerst bij de beloften en deze winter wil ik graag aan alle wedstrijden meedoen, dat paste eerder niet in mijn schema.” De Diemenaar, die in september aan zijn studie Product Design in Utrecht begint, zal met name uitkijken naar de wedstrijden op de Jaap Eden. “Vroeger keek ik daar altijd naar de wedstrijden. Het was enorm druk. Leuk dat ik daar nu mag rijden en dat mensen voor mij komen.” Maar eerst de titeltoernooien op het gras.
