0,01 seconde eerder bleek het elektronisch finishoog het voorste puntje van het mes van het Koreaanse slangemens Ji Won Park te hebben geregistreerd. Het deed helemaal niets af aan zijn vreugde over het feit dat hij eindelijk weer een rol van betekenis had kunnen spelen in de competitie waar de gehele wereldtop doorgaans present is. Knegts laatste prijs in de wereldbeker dateerde van december 2018, toen hij goed was voor zilver op de 1000 meter en met de aflossingsploeg de gouden medaille kreeg omgehangen.
“Ik word ook wat ouder, volgens mij was ik de oudste van dit veld, zonder dat het iets uitmaakt, hoor. Vandaar dat ik wat uitvoeriger mijn blijdschap toonde vandaag. Het is niet meer vanzelfsprekend dat ik meedoe om de prijzen, en het hele seizoen gaat het nogal stroef met me”, zo verklaarde hij de enorme grijns bij het uitrijden én de gebalde vuist in de richting van zijn manager Dennis Klaster die tussen een kolonie familieleden en fans van Nederlandse rijders op de tribune zat.
“Het was alweer zo lang geleden dat het raak was. Iedereen wil graag dat het gaat zoals het vroeger ging. Alleen, de rest wordt sneller, beter, en ik probeer dat ook. Op deze leeftijd gaat dat allemaal net wat minder vlug. Bovendien is er voor geen enkele atleet zekerheid wat betreft selecties, bijvoorbeeld het WK wat een groot raadsel is. Ik weet nu een ding: wie een medaille zou veroveren in de afgelopen twee World Cups, zou zich rechtstreeks plaatsen voor het wereldkampioenschap. Dat zat uiteraard in m'n achterhoofd, en daarom ben ik zo blij met dit zilver.”
Knegt schaatste het weekend in Duitsland niet soeverein zoals in zijn beste periode van zijn carrière, maar met zijn koersinzicht compenseerde hij dat prima. “De 'Schicht van Bantega' kun je gewoon blijven aanhouden”, reageerde hij op de suggestie dat hij misschien beter als de sluwe vos van Bantega kan worden neergezet. “Het is wel zo dat je van je eigen krachten moet uitgaan. Op dit moment moet ik mijn racetactiek misschien een beetje aanpassen. Achterin zitten, energie sparen en toeslaan op het juiste ogenblik. Dat is me vandaag twee keer gelukt, want ook in de halve finale met een heel sterke bezetting verliep mijn plan zoals ik het wilde.”
Knegt haalde het eerder aan: de namen met wie hij het moest uitvechten in de laatste fase van het toernooi op de langste individuele afstand, logen er niet om. De Turk Furkan Akar (tegenstander in de halve eindstrijd en finale) ontpopt zich steeds vaker tot een onberekenbare waaghals, Pascal Dion (halve finale) is vermaard in het circuit, en met twee Koreanen, een Chinees en de nooit verslappende Let Reinis Berzins in het gevecht om de medailles wist Knegt wat hem stond te doen. Trouwens, hij moest daarnaast afrekenen met teamgenoot Friso Emons die zaterdag eveneens de A-finale bereikte en daarin als vierde finishte. “Ik voel dat er een podiumplaats zit aan te komen”, sprak hij verwachtingsvol, niet wetend dat hij opnieuw vrede zou moeten hebben met deze klassering.
De uitslagen van World Cup 5 staan hier.
