“Dit was geen gevecht, zoals vorige week in Stavanger, maar dit was echt schaatsen”, vertelt Rijpma-de Jong vlak na haar gouden race. “Het is heel fijn om Takagi hier in Thialf te kunnen verslaan. Deze overwinning voelt als een bevrijding. Ik schaats niet elke rit even goed, dat zie je dan ook terug in de uitslagen. Maar vandaag zat ik er vanaf het begin lekker in. Zo moet het!”
Haar eindtijd was bijna een seconde sneller dan tijdens het WCKT in oktober. “Tijdens mijn rit heb ik niet naar rondetijden gekeken. Ik voelde wel dat ik goed onderweg was, dan is het echt genieten. Van tevoren zei Jac (Orie, red.) tegen mij: 'Blijven zitten en gas d’r op'. Ik moest drie goede rondjes rijden, dat lukte.” Dan lachend: “Ja, dit ijs in Thialf ligt me gewoon veel beter dan in Stavanger.”
Marijke Groenewoud pakte net als een week geleden brons. “Het hoogst haalbare vandaag”, vond de Friezin uit Hallum. “Mijn tussenronde was niet zo goed, maar in de slotronde kwam de racer in mij weer naar boven en kon ik Blondin nog pakken. Jillert riep op de kruising: ‘Ritwinst is brons!’. Het is lekker dat ik twee keer achter elkaar op het podium sta, maar ik denk dat ik nog wel een stap moet zetten om de aansluiting met de wereldtop te maken. Het gat is nu net iets te groot.”
Jutta Leerdam, een dag eerder nog winnares van de 1000, ging razendsnel van start en hield haar snelheid lang vast. Maar in de slotronde stortte Leerdam toch te veel in en finishte ze in 1.55,65. Op dat moment nog goed voor de eerste plaats, maar uiteindelijk eindigde ze als achtste. Joy Beune reed een prima 1500 meter en werd zesde.
