De finale van de one lap werd gereden door Lianne van Loon, Fleur Huls, Denice Nieuwenhuis en Marieke de Vries. De eerste twee waren favoriet en ook het snelste uit de startblokken. “De start is niet mijn sterke punt, daar pakte Fleur hem. Vervolgens moest ik vol in de achtervolging. Tot op 150 meter bleef het gaatje hetzelfde. Toen ik op snelheid kwam, wist ik het gat kleiner te maken. Na de laatste bocht kwam ik naast Fleur, maar het was nog te kort naar de finish,” analyseert Van Loon, die niet tevreden was met haar zilveren plak op de 380 meter lange ronde.
Voor Huls was het bijzonder dat ze überhaupt de finale reed. Haar voorbereidingen op de Daikin NK Inlineskaten werden afgelopen week flink verstoord. “Dinsdag reed ik tijdens de training tussen mijn teamgenoten en haakte ik mezelf. Voor ik het wist, lag ik op de grond. Gelukkig is niemand over me heen gevallen.” Desondanks liep Huls flinke schade op. “Toen ik in het ziekenhuis moest, kon ik niet lopen. Ik dacht gelijk dat ik de NK niet zou halen. Door veel bezoekjes aan de fysio ging het steeds iets beter.”
Voor de rijdster van KNSB Talent Team Noord was het tot de wedstrijddag spannend of ze kon rijden. “Ik heb elke dag een half uurtje gefietst en tien minuten proberen te skeeleren. Op de dag na mijn val haakte ik al na vijf minuten af vanwege de pijn. Eigenlijk wist ik vandaag pas bij het inrijden dat ik kon starten.”
De 19-jarige Huls werd niet alleen belemmerd door de pijn, ze moest ook met de onzekerheid zien om te gaan. “Het heeft me de afgelopen dagen veel stress bezorgd. Ik heb me niet goed kunnen voorbereiden, omdat ik vooral bezig was met mijn pijn weg te halen.” Toch leverde haar blessure haar een voordeel op. “Ik verwachtte daardoor iets minder van mezelf, omdat ik niet wist of het zou lukken met de pijn. Ik ben heel rustig gebleven.”
“Van mezelf ben ik best wel een stresskip, maar sinds dit jaar heb ik het beter onder controle. Het helpt om er veel over te praten en mijn trainer Bianca (Roosenboom, meervoudig wereldkampioene, red.) helpt me heel goed. Ze vertelt wat haar allemaal is overkomen en hoe zij daarmee om is gegaan. Dat helpt mij dan om rustig te blijven. Door haar advies wist hoe ik aan de start moest staan. Mijn lichaam kan meer dan ik denk, ik moet mijn emoties even uitschakelen.”
Bronzen medaillewinnares Marieke de Vries was zeer opgetogen over haar derde plek én haar Nederlandse titel bij de Junioren A. “Het is pas mijn eerste jaar bij de Junioren A, dus ook voor het eerst dat ik met de senioren meedoe. Ik ben erg blij dat ik zo ver gekomen ben, omdat ik last heb van een rugblessure. Dit is pas mijn eerste wedstrijd van het seizoen. Ik had niet verwacht op het podium te komen.”
