Het paar, op en naast het ijs welteverstaan, wacht een pittige klus. 22 teams uit vijftien landen hopen te schitteren in de korte kür die de beste zestien toegang verschaft tot het vrije programma. Met de Winterspelen in aantocht maken veel van Europa’s beste koppels graag gebruik van dit laatste tussenstation op weg naar Beijing. Een titel is altijd meegenomen, en daarom geven de nummers 1, 3 en 4 van de wereldkampioenschappen in maart vorig jaar acte de presence, respectievelijk Anastasia Mishina/ Aleksandr Galliamov, Aleksandra Boikova/ Dmitrii Kozlovskii en Evgenia Tarasoba/ Vladimir Morozow.
U raadt het al: allen vertegenwoordigers van de Russische hogeschool van het kunstrijden. Het zal niemand verbazen dat dit op een Oost-Europees onderonsje in de Tondiraba IJs Arena van Tallinn zal uitdraaien. De recente geschiedenis, cijfermatig weergegeven, voedt die gedachte extra. Van de laatste negen EK-medailles (gouden, zilveren en bronzen) die zijn uitgereikt, hingen er acht om Russische nekken. In 2019 was er echter in Minsk een aardschok te voelen, nadat het Franse stel Vanessa James en Morgan Ciprès het ‘Rode leger’ op de knieën dwong.
Tsiba en Danilova zijn niet bezig met die hoogste contreien van zo’n titelstrijd, wetend dat ze daar (nog) niets hebben te zoeken. Ze werken nu ruim drie seizoenen samen, en mogen trots zijn dat ze Nederland tien maanden terug een primeur bezorgden (eerste Oranje-paar ooit op de WK); tegelijkertijd had dat optreden bijna iets catastrofaals, want na het missen van de finale (onvoldoende gescoord op de korte kür, 22e) zaten de twee met twijfels. “We kwamen op een kruispunt: kappen of alles op alles zetten voor de Winterspelen? Dat was de vraag, die overigens niet heel lang onbeantwoord bleef hoor”, zo leidt Tsiba, een zoon van een Russische vader en Oekraïense moeder, zijn reconstructie van een bewogen jaar in.
Het vooruitzicht, of misschien beter die droom van elke sporter, spoorde hen aan tot het een rigoureuze keuze. “De WK in Zweden waren niet alleen sportief gezien een domper, ook qua beleving. Dan kun je er voor de eerste keer heen, maar het bleek een gevangenis te zijn zonder publiek. Er kon niets, er mocht niets, er was, kort gezegd, helemaal niets aan. We waren er snel uit dat we de focus volledig moesten leggen op Beijing. Geen vakantie genomen, alleen de eerste week na de WK vrij genomen om de mind van het schaatsen te halen, inzoomen op de details zoals betere voeding. Het vertrouwen in olympische kwalificatie was best groot.”
China is letterlijk ver weg. In figuurlijke zin moesten Tsiba en Danilova dezelfde conclusie trekken, toen in september 2021 de eindranking van de Nebelhorn Trophy op de scoreborden verscheen. Dat toernooi had in het sowieso door corona verwoeste seizoen de laatste strohalm moeten zijn, de lanceerbasis naar de Spelen. “Ons korte programma in Oberstdorf liep goed. In de vrije kür maakten we echter zoveel fouten. De harde realiteit was dat we er niet stonden op het moment dat we het nodig hadden. Met wat we in de trainingen wel lieten zien, zouden we ons hebben geplaatst… Niets meer aan te doen.”
“Wat je dan doet?” Tsiba is een seconde stil. “Teleurgesteld zijn. En meteen erna afspreken er dan maar het beste van te maken op de EK en WK, terwijl dat nooit als een doelstelling aan de orde is geweest vorig jaar. We wilden naar de Spelen. Niets meer, niets minder. Het was opnieuw de zinnen verzetten, maar dat is gelukt. Daria en ik zijn in vorm, er is hard getraind in Berlijn, in Moskou, en de voorbije drie weken in Sotsji. Naar mijn mening zijn we klaar om het gevecht aan te gaan.” Op de EK in Graz (2020) werden ze zestiende. “Kijk je naar wie er nu meedoen, onder wie veel toppers die op de Spelen rijden, dan wordt het een enorme strijd. Halen we ons trainingsniveau, dan is de top-10 binnen bereik. Maar het kan net zo goed andersom gaan. De krachtsverhoudingen op voorhand inschattend denk ik dat het vanaf plek twintig oplopend tot acht heel dicht bij elkaar zal liggen. De eerste zestien mogen aan de lange kür deelnemen. We hebben bewezen dat we dat kunnen redden. Kom maar op, we hebben er superveel zin in.”
