Met bescheidenheid en ambitie gaat Asif Muhammad voor EK-medaille

Muhammad liet de voorbije selectiewedstrijden in Heerde al zien tot de betere B-junioren te behoren. Toch vond hij het spannend of hij wel een uitnodiging voor het EK zou krijgen. “Je zit toch te wachten op de definitieve uitslag”, stelt hij. “Toen ik het hoorde was ik heel blij en ook wel een beetje verrast.”

Bij het RIT rijdt Muhammad voor het eerst in wedstrijdverband in het nationale tenue. Het is een hele eer, geeft hij toe. “Het is de eerste keer dat ik een groot toernooi mag rijden. Het is niet alleen met de Nederlanders, maar ook de buitenlandse jongens.” De spanning wordt nog extra opgevoerd door het feit dat er zo weinig internationale wedstrijden zijn geweest. Niemand weet hoe de concurrentie ervoor staat.

De oranje outfit trekt ook bekijks bij de vele jonge rijders die bij het toernooi aanwezig zijn. Voor het eerst in zijn nog jonge leven wordt Muhammad om een handtekening gevraagd. Hij lacht een beetje en tekent op het blaadje waar eerder de gebroeders Schipper en Peter Michael ook hun krabbel hebben neergezet. Een kleine eerste stap op weg naar de roem die de topsport met zich meebrengt, al blijft Muhammad bescheiden.

Geloof
Als zoon van een Pakistaanse vader en een Surinaamse moeder belandt Muhammad na een mislukte start in het judo al snel in navolging van zijn oudere broer op de ijsbaan. Hij is zich ervan bewust dat hij een uitzondering is in de oer-Hollandse schaats- en inlinesport, waar de diversiteit in de Nederlandse samenleving nog niet echt is doorgedrongen. “Ik weet dat ik een donkere jongen in een witte sport ben”, vertelt hij openhartig. “Er zijn weinig moslims of mensen met een ander geloof. Maar daar merk ik verder niets van en het is geen probleem. Het is een top sport, met top mensen.”

Het geloof speelt een belangrijke rol in het leven van Muhammad. Samen met sport en school is het een van zijn prioriteiten, al is het soms wel lastig om naast zijn drukke leven nog vijf keer per dag te bidden en te lezen uit de Koran. “Soms gaat het allemaal net en kan ik tussen school en sport nog een uurtje mee pakken. Het is echt een onderdeel van mijn leven, al is het soms best pittig.” Met name op de lange wedstrijddagen in het inlineskaten moet hij soms concessies doen.

“Het is soms best lastig en dan voel ik me wel eens schuldig, omdat ik niet genoeg tijd heb”, zegt Muhammad. “Maar dan houd ik mezelf voor dat ik het later inhaal. Ook de Ramadan heb ik een paar keer geprobeerd, maar dat is haast niet vol te houden als je sport. Op mijn rustdagen doe ik dan wel mee en lees ik uit de Koran. Ik ben dan heel erg bezig met het geloof. Dan raak je afgeleid en gaat het makkelijker.”

Familie
Muhammad prijst zich gelukkig dat hij kan terugvallen op zijn familie en met name zijn zes jaar oudere broer, die tot een paar jaar geleden net als Asif shorttrack, inlineskaten en langebaan met elkaar combineerde. “We zijn heel close”, vertelt Muhammad. “Mijn broer wijst me op de fouten die hij heeft gemaakt waarvan hij wil dat ik ze niet maak. Dat ik niet denk dat ik er al ben omdat ik een keer gewonnen heb bijvoorbeeld. We spreken ook veel over andere dingen dan sport, zoals muziek en school.”

“Mijn familie in Pakistan waardeert mijn sport ook heel erg”, gaat Muhammad verder. Een aantal jaar geleden was hij daar voor het laatst. “Als ik nu een foto laat zien komen er allemaal berichten dat ze me feliciteren en trots op me zijn.” Het doet hem goed dat hij zich gesteund voelt, al blijft hij dicht bij zichzelf. “Ik zeg niet zo snel van mezelf dat ik ergens goed in ben”, zegt hij met haast een lichte verontschuldiging in zijn stem. Tegelijkertijd weet Muhammad echter ook dondersgoed wat hij kan en wat hij wil. Hij is zelfbewust en weet dat hij nog volop in ontwikkeling is. Hij wil zich nog niet specialiseren in een afstand of een sport. Wel weet de vwo-scholier dat hij later een medisch beroep wil uitoefenen.

Voor nu is dat allemaal verre toekomstmuziek. Muhammad richt zich eerst op het EK over twee weken in Portugal. Waar hij tot voor kort vooral lol trapte in het sporten, is de knop nu definitief om. “Ik kom hogerop en word beter”, zegt hij eigenzinnig. “Er wordt heel vaak gevraagd voor welke discipline ik ga kiezen, maar ik wil nu nog geen keuze maken. Alle drie de sporten zijn heel leuk, met de techniek, de snelheid en de kracht. Die lol blijft altijd. Ik rijd vanuit mijn plezier. Pas nu ben ik aan het leren om de goede mindset te krijgen om te presteren onder druk. Dat is best moeilijk, maar ik ga er wel vol voor en als we goed samenwerken kunnen we op het EK hoog eindigen.”

Radboud Internationaal Toernooi

Op de tweede dag van het Radboud Internationaal Toernooi is de 1000 meter gewonnen door Fran Vanhoutte en Peter Michael, ook al kwam de Nieuw-Zeelander in de finale als tweede over de streep. Thuisrijder Kay Schipper werd na afloop echter gediskwalificeerd, waarna Indra Médard en Kayo Vos ook een plekje opschoven naar de plekken twee en drie. Vanhoutte was als junior tussen de senioren net als vrijdagavond opnieuw de beste. Zij hield haar oudere zus Stien achter zich en Iris Tiben, die knap derde werd. De aflossingsrace in Medemblik werd gewonnen door het gelegenheidsteam van Bas Meijer, Ruben Ligtenberg, Kay Schipper en Ivo de la Porte.