Sinds de intrede van de ploegenachtervolging in de schaatssport ging de Nederlandse ploeg er slechts één keer niet met de wereldtitel vandoor: in 2011 waren de Verenigde Staten de snelste. De laatste acht jaar was het altijd Nederland dat de klok sloeg. Sven Kramer was acht van de twaalf keer betrokken bij het goud, maar stond vrijdagmiddag niet in de opstelling van de Nederlandse ploeg. De 34-jarige Fries besloot zich donderdag na zijn troosteloze 5 kilometer af te melden wegens rugklachten. "Ik vind niet dat ik mezelf boven het team kan profileren", gaf hij donderdag aan.
Dat betekende dat de jonge Beau Snellink zijn WK-debuut mocht maken en samen met Patrick Roest en Marcel Bosker de 'nieuwe tactiek' mocht gaan uitproberen. Na de tweede World Cup, waar Nederland teleurstellend als vierde eindigde, opperden de Nederlanders dat ze, net als de andere landen, meer zouden moeten moeten duwen. "We kwamen tot de conclusie dat het duwen echt tijdwinst oplevert en dat je je energie door kan geven aan degenen die voor je rijden. Als je op kop rijdt en je voelt dat de jongens achter je een handje op je rug leggen, voel je echt verschil", aldus Roest.
Bosker nam de start voor zijn rekening en zou de eerste twee rondjes op kop rijden, gevolgd door Snellink, die eveneens twee rondjes op kop mocht rijden. Roest, die dit seizoen zijn eerste team pursuit reed, nam in de slotfase zijn verantwoordelijkheid en loodste de ploeg in de laatste vier rondjes naar de streep. "Ik vind het fijn om op kop te rijden, want dan kan ik iets meer in mijn slag komen, al had ik daar vandaag iets meer moeite mee", doelt Roest op de samenwerking met zijn jongere landgenoot. "Beau en ik hebben nog niet vaak achter elkaar gereden, dus hij weet nog niet precies hoe ik rijd."
Hij vervolgt: "Toen ik op kop kwam, probeerde ik gas te geven en dan zwaai je soms met je benen naar achter om die rust te vinden. Ik denk dat ik Beau wel zes keer met mijn ijzers heb aangeraakt en daar schrik je toch elke keer een beetje van. Op die manier kom je er ook niet echt lekker in, dus ik weet zeker dat het nog veel beter had gekund. Maar goed, al met al hebben we de nieuwe manier van rijden redelijk goed opgepakt", aldus Roest, die zijn ploeg in een tijd van 3.41,43 over de finish loodste. Daarmee was de Nederlandse equipe uiteindelijk net iets sneller dan de Canadese ploeg, die 3.41,71 klokte.
Voor Roest was de gouden medaille een welkome opsteker na de ontgoocheling van een dag eerder. De 25-jarige Lekkerkerker incasseerde donderdagmiddag een zeldzame nederlaag op de 5 kilometer, die gewonnen werd door de Zweed Nils van der Poel. "Ik ging met een vervelend gevoel naar bed, maar toen ik wakker werd ging de knop snel om. Je kunt het je niet permitteren om met je hoofd ergens anders te zitten, dus ik heb me zo goed mogelijk proberen voor te bereiden op de ploegenachtervolging", aldus Roest. "Dat we nu winnen is natuurlijk lekker, maar het maakt de dag van gister niet goed. Dat vervelende gevoel is niet zomaar weg."
