"Echt waanzinnig", reageerde Verhoog opgetogen. "Vrijdag had ik natuurlijk al gewonnen en nu deze ook weer, mét een rondje voorsprong." Bij de beloften zijn de wedstrijden vaker wel dan niet een optocht met aan het eind een massasprint, dit keer werd dat patroon doorbroken. Pas aan het eind van de wedstrijd gingen de drie vrouwen rond. Verhoog had daarbij veel te danken aan haar ploeggenoten van TEKLAB/Bewustwinkelen.nl.
Zoals gezegd was Verhoog immers niet de sterkste van de groep. "Ik had wel weer goede benen en door de euforie van vrijdag wilde ik weer knallen en vol voor de winst gaan. Lorenzato deed meer kopwerk en zette een paar keer stevig aan. Daardoor moest ik een paar keer een gaatje laten, maar kon toch weer terugkomen. Ik ben heel trots op het team. Ze zijn me alle drie komen ophalen en aan hun heb ik het te danken dat ik het heb gehaald."
Van zenuwen was in de finale bij Verhoog geen sprake. "Ik had een plannetje in mijn hoofd en je zit zo in de wedstrijd dat je niet zenuwachtig bent. Toch zijn die zes rondjes best lang. Het was een beetje pokeren. Ik wist dat ik achter haar moest zitten en zij wou natuurlijk achter mij. Maar ik heb haar verslagen."
Verhoog rijdt een sterk seizoen, met al diverse hoge klasseringen in de beloftenmarathons. De eindzege in de Trachitol Trophy zag ze niet aankomen, al had ze wel verwacht voor het podium te kunnen strijden. "Dat je dan twee keer wint is bizar. Vanavond komt er wel een feestje. Dit ga ik altijd onthouden."
Na enkele jaren bij de beloften, hoopt ze volgend jaar de stap omhoog te zetten. Bij haar huidige ploeg zou dat goed mogelijk kunnen zijn. "Ik hoop dat ze een plekje voor me vrij hebben volgend jaar", klinkt het ambitieus. "Al is het nog maar december. Eerst maar eens de rest van het seizoen afmaken."
