"Het is niet normaal zoals je hier kapot kunt gaan. We zeggen voor de race meestal gekscherend tegen elkaar: zet de zuurstof maar klaar. Of pak het plamuurmes maar, dan kun je me zo meteen van het ijs schrapen. Zo gaat het namelijk altijd hier in Salt Lake. Maar ik ben niet ontevreden, ook gezien de lastige aanloop (met het laat arriveren). Ik wist van tevoren dat het niet realistisch zou zijn om op een wondertijd te jagen. Wat me ook goed doet, is de progressie die ik zie in deze race. de World Cup in Polen was een negatieve uitschieter; die in Stavanger ging al wat beter."
En nu ben ik derde, had hij eraan kunnen toevoegen. Krol worstelt weleens met zijn vorm, voelt dat een dipje komen in zijn zelfvertrouwen, maar hij klautert steeds weer naar boven. Knappe eigenschap van de wereldkampioen op wat traditioneel de moeilijkste afstand van het langebaanschaatsen is. Hij knokt tot-ie erbij neervalt. Dat gebeurde zaterdag met hem direct na zijn afmattende tocht, dat overkwam alle deelnemers aan de 1500 meter.
Naast hem op het ereschavot waar hij belandde met zijn 1.41,89, namen twee mannen plaats die dat ook al deden in Tomaszów Mazowiecki en Stavanger. Joey Mantia werd een keer derde en tweede, Zhongyan Ning deed het nog wat beter (tweede en eerste), dus zo vreemd is het niet dat de Nederlander het duo moest voorlaten. In dit geval bezorgde Mantia de talrijke fans in de Olympic Oval een fijne middag. Hij zette een tijd neer van 1.41,15, daarmee Ning (1.41,38) nipt voorblijvend.
Ook een speciale vermelding verdient Wesly Dijs. Hij moest in het eerste paar van start, maar bleek totaal geen last van nervositeit te hebben. Heel lang voerde de rijder van Reggeborgh de lijst aan (1.42,38), om uiteindelijk op stek vier te eindigen. Zijn illustere ploegmakker Kjeld Nuis, wereldrecordhouder op het nummer, ging volledig nat. Hij stortte in de laatste tweehonderd meter compleet in en moest met 1.43,04 heel diep het hoofd buigen.
