Kortom, een toernooi van sterk wisselende momenten.
“Ja, ik baal nu nog van die 500 meter. Nee, natuurlijk niet de rit zelf, want die was simpelweg prima. Maar van die DSQ word ik niet goed. Hoe ging dat nou? Ik gooide mijn schaatshoezen aan de kant, precies op mijn transponders. Normaal check ik alles of ik niets ben vergeten bij de voorbereiding. Die dingen lagen echter net niet meer in het zicht en daardoor zag ik ze over het hoofd. Iedereen keek net even de verkeerde kant op, of de toevallig een andere kant, en merkte de transponders ook niet meer op. Totdat de official na de race zei: ‘Je bent wat vergeten en je weet wat dat betekent’. Dat was het dus. Ik wist het echt niet. Dit was een klassieke fout die me nog nooit is overkomen. Het is jammer dat je nu geen 34,2 achter je naam hebt staan.”
Toch lukte het je goed terug te komen op de 1000 meter.
“Dat wel, maar er zat om een perfecte race te kunnen schaatsen nog te veel agressie in mijn lijf. Dat zag je terug in de 1000 meter waarin ik hemel en aarde wilde bewegen om snelle ronden neer te leggen. Dat is zonde. Ik opende heerlijk in 16,3. Bij de tweede buitenbocht gebeurde het al: ik wilde een rondje 24 laag rijden. Om dat te kunnen moest ik de kalmte bewaren. In plaats daarvan legde ik er te veel power in en dat zorgde ervoor dat ik weg brak op het ijs. Ik stond nog verbaasd van de tijd die ik reed. Die vertelt me dat er nog veel meer in het vat zit, wat een goed teken is. Alleen koop je daar nu niets voor. Ja, een bronzen medaille: dat is leuk. Ik wist meteen na mijn race dat die andere gasten er onderdoor zouden komen.”
Niettemin zijn het veelbelovende zaken die je kunt overleggen in de richting van het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) eind december in Thialf.
“Zeker, zeker. Ik voel me scherp, dat ben ik ook. Het hielp net effe niet met die DSQ. Ik probeerde rustig te blijven, de knop om te zetten, maar dat lukte niet zo heel goed. Moeizaam. Dat ik nog 1.06 reed, is een klein wonder, een teken dat ik het nog kan en dat ik er zin in heb.”
Moet jij nu door naar de World Cup in Calgary of kun je zoals veel Nederlandse schaatsers naar Nederland terug?
“Daar gaan we over praten. Er moet nog wat rekenwerk worden gedaan.”
Iedereen wil naar Nederland in verband met het OKT. Als je echter naar Calgary moet, is dat dan een nadeel qua voorbereiding op dat toernooi met Kerst?
“Voor mij zou het allebei prima zijn. Ik zou graag met onze ploeg Reggeborgh op trainingskamp gaan naar Collalbo, maar als het lot bepaalt dat ik naar Calgary moet, rijd ik daar twee keer een 500 en een 1000. Daar wordt niemand minder van. Voor sprinters zoals ik is dat goed, alleen moet je op het laatste moment van je geplande route afwijken. Dat is even schakelen. We zullen zien wat het beste is.”
