"Omdat het vorig jaar zo verschrikkelijk hard ging tijdens de wereldbekerfinale denken mensen nu dat 'ie op elke afstand zomaar gaat sneuvelen", zegt Wüst stellig. Ze werpt een blik op het raam en wijst naar buiten, waar een heerlijk zonnetje de windstille parkeerplaats verlicht. "Voor een wereldrecord heb je naast een geweldige race ook de juiste omstandigheden nodig en dan moet je dit dus eigenlijk niet hebben", vervolgt ze.
Goed weer hangt namelijk vaak samen met een hoge luchtdruk, terwijl de schaatsers in een perfecte situatie een lage luchtdruk nodig hebben. Een andere voorwaarde voor lage luchtdruk en recordtijden is het schaatsen op hoogte; dankzij hun ligging op 1105 en 1425 meter hebben de razendsnelle banen van Calgary en Salt Lake City alle wereldrecords op hun naam staan.
Acclimatiseren
Na een World Cup in Calgary, gevolgd door de trip naar Salt Lake City bevinden de Nederlandse schaatsers zich nu al een tijdje op hoogte. En dat is maar goed ook, want acclimatiseren is gewenst. "Elke keer reageer ik er weer anders op, maar het duurt vaak langer dan bij anderen voor ik aan de hoogte gewend ben. Ik denk dat ik onder zeeniveau ben geboren, Brabant ligt op -1 denk ik", grapt ze. Naast gewenning van het lichaam moet menig schaatser ook een periode wennen aan de topsnelheid van het hooglandijs, waardoor de coördinatie weleens te wensen overlaat.
"De eerste keren op een hooglandbaan dacht ik wel: wow, dit gaat hard! Ik kan me nog goed een rondje achter Remco (Oldeheuvel, red.) herinneren in Calgary, dat ik op twee benen de bocht doorging", lacht ze. Inmiddels hoeven we ons om zogenaamde 'overspeed' bij Wüst geen zorgen meer te maken, omdat ze in trainingen achter haar mannelijke ploeggenoten rondjes 25,8 - 26.0 noteert in Thialf, een snelheid die ze in de wedstrijd niet haalt. "Je moet comfortabel worden in je topsnelheid, daarom rijd ik graag achter de mannen aan, maar ik zal in een wedstrijd dus nooit denken: wat gaan we nou toch hard!"
Kapers op de kust
En als die luchtdruk dan omlaag gaat, het ijs goed is en Wüst de perfecte race neerzet, liggen er ook nog andere kapers op de kust. Dit keer lijkt de Japanse Miho Takagi haar grootste concurrent. De houdster van het wereldrecord liet afgelopen weekend tijdens de World Cup in Calgary zien in vorm te zijn met een nieuw baanrecord van 1.50,33 in de Olympic Oval. "Ze reed een fantastische rit. Mijn eigen race ging wel oké, maar er valt ook nog veel te verbeteren. Dat geeft me gek genoeg dus ook veel vertrouwen."
'De bochtingang, aansnijden en meer achterop blijven', luidt het lijstje met verbeterpunten. "Ik heb zo'n weekend nodig om scherper te worden, beter te worden. Vandaag heb ik in de training bijvoorbeeld heel erg gefocust op de bochtingang. Dat vind ik lekker, om daar van te groeien. En dan geloof ik dat het deze zondag een heel stuk beter gaat. Het is nu aan mij om op Miho te jagen en aan haar om het nog een keer te doen."
Bed en ijsbaan
Twee dagen voor de start van het wereldkampioenschap zit Wüst er ogenschijnlijk rustig bij in de lobby van haar hotel. Nu nog wel, want wanneer de spanning precies de kop opsteekt weet ze van tevoren nooit. Met als speerpunten de ploegenachtervolging van vrijdag en de 1500 meter van zondag heeft ze ook nog even de tijd.
"Soms begint het drie dagen ervoor en soms pas bij het inrijden 's ochtends. Het overkomt me en daar heb ik geen vat op, maar dat het nog komt is zeker. Dan wordt mijn wereld steeds kleiner: letterlijk mijn bed en de ijsbaan. Ik moet me dan veel afsluiten, dat gaat als het ware vanzelf. Ik heb alle energie nodig en de ballast moet overboord."
"Dat is vooral voor mijn omgeving heel lastig, haha. Die laten me dan lekker met rust. Als mensen me bellen neem ik gewoon niet op en naar mijn ouders ben ik heel kortaf: 'Ja goed. Ik doe mijn best', krijgen ze dan. Ik geniet van zulke dagen, maar vraag me niet vijf minuten voor de race of ik het leuk vind", lacht ze.
En dat wereldrecord? "Ik heb altijd gezegd dat ik alleen die nog niet heb. In je achterhoofd speelt het dus altijd mee, maar ik wil er niet teveel op focussen. Punt één is dat ik moet winnen en dat wordt ook al een hele uitdaging. Ik denk dat het hoe dan ook een supermooi en spannend WK wordt, ook als er niet overal grensdoorbrekende tijden worden neergezet."
