Op het ijs ziet het kunstschaatsen er altijd prachtig uit. De felgekleurde pakjes, de hoge sprongen, de pirouettes en de meeslepende muziek. Maar achter de schermen is het kunstrijden lang niet altijd zo rooskleurig als het er uitziet. Daar wordt er keihard getraind en doen mannen als Thomas Kennes er alles aan om de top te bereiken. "Het is lang niet altijd gemakkelijk", vertelt hij bij de Challenge Cup in Den Haag, waar tevens het NK Kunstrijden plaatsvindt.
"Als ik me goed voel en alles lekker loopt, kan ik mezelf goed motiveren. Maar als het wat minder gaat of ik een blessure heb, dan is het jammer dat er in Nederland geen grote groep met talenten staat te trappelen en mij achter mijn broek zit." Vorig jaar besloot Kennes weg te gaan bij zijn club in Den Bosch en zich aan te sluiten bij de tweevoudig olympiër Jorik Hendrickx en zijn trainster Carine Herrygers.
Rust
"Ik zat in Den Bosch niet meer op mijn plek. Ik weet dat de club erg haar best heeft gedaan om mij goed ijs te geven, maar voor mijn gevoel stond ik stil in mijn proces. De trainingen gingen niet meer zoals ik wilde." Bij Hendrickx en Herrygers heeft de Oisterwijker het een stuk beter naar zijn zin: "Zij zijn zo professioneel. Jorik is twee keer naar de Spelen geweest en Carine heeft hem daar vanaf jongs af aan in begeleid. Dit duo straalt zoveel rust en professionaliteit uit. Ze denken vooruit en ze maken plannen voor de toekomst. Aan alles merk je dat ze professioneel zijn en voor mij is dat heel fijn om mee te werken."
Met zijn 1,84 meter is Kennes relatief lang voor het kunstschaatsen en terwijl hij al vijf keer Nederlands kampioen is geworden, is hij niet de meest talentvolle schaatser die er rondloopt. "Ik zie mijn lengte niet als een zwakte, maar meer als een kleine lastpost. Veel schaatsers voor mij hebben al bewezen dat lang zijn geen probleem hoeft te zijn. Samen met mijn trainers werk ik hard om mezelf te verbeteren en dat zit in de details. Het gaat om het sneller draaien, maar ook de sprongkracht en het aan elkaar verbinden van de elementen. Kunstrijden is een technische sport en als je al jaren gewend om een bepaalde manier te bewegen, dan is het moeilijk om dat ineens te veranderen. Dat heeft tijd nodig."
Kunstschaatsen is ook de sport waarbij je op het moment suprême, als alle ogen op je gericht zijn, een drievoudige Lutz moet laten zien. "Je kunt wel kampioen van de training zijn, maar in de wedstrijd moet het gebeuren", stelt Kennes. "Jorik was daar altijd heel goed in. Hij kon erg gefocust zijn en daarmee presteerde hij ook goed op wedstrijden. Bij mij werkt dat anders."
Wakker maken
"Toen ik jonger was, had ik voor de wedstrijden echt mijn rust nodig en deed ik vaak nog een middagslaapje. Nu voelt dat niet meer goed en probeer ik op zo'n wedstrijddag juist actief te blijven. Ik ga wel eens naar buiten, maar contact leggen met mensen dat doe ik niet. Vlak voor de kür vind ik het juist fijn om mezelf af te zonderen en te visualiseren hoe mijn sprongen eruit gaan zien."
Als zijn pirouettes en sprongen vanzelf gaan, dan is hij op zijn best. "Ik houd er van in een vol stadion te schaatsen en kan daar intens van genieten. Verder denk ik liever ook niet teveel over mijn elementen na. Op het EK begon ik te twijfelen over een sprong en dan weet je al dat het te laat is. Dan zit je niet meer in het moment. Ik moet me gewoon door de muziek laten meeslepen en dan komt de rest vanzelf. Ik heb er toch keihard voor getraind. Een sprong moet er zo ingeslepen zijn dat je me 's nachts kunt wakker maken en ik als nog zo die sprong laat zien."
"Op de Challenge Cup hoop ik die flow te laten zien. Dan wil ik die triple Lutz, die ik op het EK niet maakte, wel laten zien. Het niveau op de Challenge Cup ligt hoog en het deelnemersveld is sterk. Maar ik wil het beste uit mezelf halen en dan zie ik wel waar ik eindig."
Meer informatie over de Challenge Cup vind je hier.
