De laatste wedstrijd van de KPN Grand Prix ging over 150 kilometer op een parcours van zes kilometer. Op zaterdag was de dooi ingetreden en 's nachts had het niet genoeg gevroren waardoor het onverantwoord was om onder de brug door te schaatsen. De grote ronde werd zodoende ingekort met een haakse bocht. Net als bij de vrouwen was er vrijwel snel een groep op avontuur: Simon Borsen, Mats Stoltenborg, Mark van der Harst, Niels Overvoorde, Kevin Hoekstra, Bart Hoolwerf en Luuk Loohuis.
De kopgroep breidde hun voorsprong gestaag uit tot ruim vier minuten en leek het onderling uit te gaan vechten. Maar na beulswerk van Jouke Hoogeveen sloot hij samen met Evert Hoolwerf en Stefan Wolffenbuttel aan bij de voorste groep. Na een half rondje herstellen ging Hoogeveen er zelf weer vandoor, met Evert Hoolwerf in zijn kielzog. Het tweetal bleef vooruit en in de finishstraat begon het loeren naar elkaar. Op zo'n 300 meter zette Hoolwerf uiteindelijk van kop af de sprint in en pakte de overwinning.
Bordje leegeten
Al voor de finish kon de rijder van AB Vakwerk achterom kijken en juichend over de streep komen. Achter hem perste Hoogeveen alles er nog uit, maar moest genoegen nemen met plek twee. "Makkelijk winnen is het nooit in Zweden", vertelt Hoolwerf. "We hadden afgesproken dat ik bij Jouke in de buurt zou blijven. Vroeg of laat zou hij er toch een keer uitkomen, en dat gebeurde ook. Maar hij ging wel heel hard en soms had ik moeite om hem te volgen. Maar gelukkig kostte het hem ook veel moeite. Als je niet de sterkste bent, moet je maar de slimste zijn en eerst andermans bordje leegeten."
In het begin van de ontsnapping bleef Hoolwerf dicht achter Hoogeveen zitten en nam de kop niet over. "Evert heeft een tijd geprofiteerd, maar op een gegeven moment ging hij wel meewerken", aldus Hoogeveen. "Hij had meer over... Op de 150 kilometer heeft Evert nog nooit goede uitslag gereden, zo iemand als hij kan ook breken. Daar hoop je dan op. Maar ik voelde dat het zwaar werd en was blij dat ik er nog bijzat", lacht de Nederlands kampioen op natuurijs. "Als je Jouke tien meter geeft, is hij weg", weet Hoolwerf. "Uiteindelijk wordt het toch man tegen man. Dat ging perfect in de sprint. Als we de eerste wedstrijd gauw vergeten, was het een best weekje."
Naar voren
Achter Hoolwerf en Hoogeveen kwam Crispijn Ariëns als derde over de meet. Daarmee stelde de rijder van Okay Fashion & Jeans het eindklassement veilig. "Dat was het doel van vandaag en het is gelukt", zegt Ariëns met de oranje trui in zijn hand. "Maar daardoor kon ik nu niet meedoen om de dagzege. Voor mijn gevoel had ik ook slechte benen dus dacht: dan maar gewoon naar huis toe rijden." Maar Ariëns kreeg toch een klein gaatje en schoof langzaam naar voren via verschillende groepjes. "Ineens had ik wel weer de benen", lacht hij. "Maar Jouke en Evert waren te ver weg."
De laatste vijftien kilometer reed Ariëns alleen maar op kop met Frank Vreugdenhil en Hoekstra achter hem aan. Op ruim anderhalve minuut van de winnaar won Ariëns vervolgens de sprint om plaats drie. "Ik ben blij met mijn derde plekje, dat maakt het wel mooier. Het is de vierde keer dat ik het natuurijsklassement win en voor de derde keer op rij, heerlijk. Daar ben ik heel blij mee. Sinds wij met Okay bij elkaar zijn, hebben we alle vier de jaren een klassement gewonnen, dat is mooi."
Klik hier voor de volledige uitslagen.
