Het begon allemaal met een afmelding voor de KPN NK Afstanden van eind december. De tweevoudig olympisch kampioen van Team Jumbo-Visma kampte na zes dagen hoge koorts ook nog met een voorhoofdsholteontsteking. Na overleg met de medische staf van zijn ploeg werd besloten dat starten niet verstandig zou zijn, maar daardoor liep hij ook rechtstreekse plaatsing voor de EK en WK Afstanden mis.
Getouwtrek om aanwijsplekken volgende, die zouden namelijk ten koste gaan van de nummers drie op de 1000 en 1500 meter: Dai Dai N'tab en Koen Verweij, waargegen Team Reggeborgh in beroep ging. Het viel de goede kant op voor Nuis: hij kreeg een startbewijs voor de 1000 en 1500 meter op de WK Afstanden toegewezen.
De EK Afstanden kwamen echter nog te vroeg voor hem. “Ik heb daardoor de twee mooiste wedstrijden van het seizoen gemist in Thialf. Het is allemaal mega geforceerd gegaan”, vervolgt hij, terwijl hij zich herpakt. “Zo hé, Ik ben er weer." Tijdens het KPN NK Sprint kwam het er nog niet helemaal uit voor Nuis, die zich na een valpartij van Ronald Mulder wel kampioen mocht kronen en een ticket voor het WK Sprint veiligstelde. “Vorige week werd ik daarna met een halve seconde naar huis gereden in Calgary en gisteren zat ik een seconde achter Pavel Kulizhnikov op de 1000 meter. Dan is het moeilijk om je kop niet te laten hangen.”
Om zichzelf een beetje op te jutten keek hij samen met ploeggenot en grootste rivaal Thomas Krol op Youtube hun fenomenale race terug van vorig seizoen. In maart reed Nuis daar tijdens de wereldbekerfinale naar een fabelachtig nieuw wereldrecord. “Toen ging het ook na een wat mindere tijd weer goed. Gisteren zaten we er ook weer wat verslagen bij, dus dan moet je tegen elkaar zeggen: het is nog niet voorbij, we moeten morgen gewoon nog een keer!"
"En Pavel rijdt geen 1500, in ieder geval nóg niet”, verwijst hij lachend naar de razendsnelle tijden die de Rus dit weekend neerzette op de 500 en 1000 meter.
Nuis, de wereldkampioen van 2017, finishte in de laatste rit in een tijd van 1.41,66. Daarmee was hij 0,07 seconde sneller dan zijn onttroonde ploeggenoot Thomas Krol, die met zilver genoegen moest nemen. De Amerikaan Joey Mantia pakte brons met een tijd van 1.42,16.
Handjes op de rug
“Ik was vandaag mega gefocust en ik heb me niet op laten naaien door Ning”, begint Nuis de beschrijving van zijn race tegen zijn directe tegenstander uit China. “Ik heb zelfs nog even op hem gewacht halverwege: handjes op de rug, dat was een meesterzet waardoor ik in de slotronde nog wat overhad. En dan kom ik over de streep en dan staat er een één. Dan schiet dit alles door je kop, maar dan op een positieve manier.”
De ontlading was extra groot voor Nuis, omdat hij al sinds begin december in Astana geen 1500 meter in wedstrijdverband meer had gereden en dus geen idee had waar hij precies stond. “Dat alle klappen raak zijn en dat het lukt is heel mooi. De tijd maakt me dan niet eens uit, dat is iedereen morgen weer vergeten. Ik wilde winnen en dat is gelukt.”
