"Het is natuurlijk zonde", voegt Kamminga er meteen aan toe. "De onzekerheid is ook niet leuk." De KNSB is de afgelopen tijd bezig geweest om het marathonschaatsen op de lijst met topsportcompetities van NOC*NSF te krijgen. Vanaf 17 december mochten de topcompetities in teamverband weer opstarten. Marathonschaatsen was een bespreekgeval, maar kreeg uiteindelijk geen groen licht. Op donderdagavond ging er een streep door het NK Kunstijs op 1 januari in Alkmaar en de rijders van de lange adem staan tot 19 januari aan de kant. "Ik weet dat ze voor het NK al een tweede datum hadden staan begin februari, dat is nu het volgende uitkijkpunt."
Zoals gezegd komt het haar in dit geval niet verkeerd uit. Half november liep Kamminga een bekkenbreuk op bij een ongelukje, zoals ze het noemt. "Ik vind het de titel 'bekkenbreuk' niet waardig", lacht ze, "dat is een verzamelnaam. Ik kon gewoon mijn gewicht op mijn been zetten." Kamminga had een skatekar geleend voor een gymles en zou die in de berging rijden met twee collega's. "Ik kwam tussen de kar en de muur terecht. Maar het ging eigenlijk heel rap weer beter." Kamminga moest twee dagen op krukken lopen en kon daarna weer langzaam zonder bewegen. Tweeënhalve week na de breuk schaatste ze weer, maar de dag daarna schoot het in haar rug. "Schaatsen ga ik dinsdag weer proberen om zo hopelijk de mass start op het WKKT nog te halen."
Voor de marathonschaatsers is de hoop nu gevestigd op een kort en krachtig seizoen na 19 januari, mits de coronamaatregelen dat toestaan. De wedstrijden op de Weissensee zijn definitief geschrapt vanwege het reisadvies van het kabinet. Koersen in Zweden staat voorlopig nog in de planning in maart. "Ik had wel hoop dat de natuurijswedstrijden nog wat zouden worden vanwege de buitenlucht en de ruimte op het meer. Toen de Cupwedstrijden voor een poos niet door leken te gaan, ben ik bewust weer van het ijs afgegaan om uurtjes op de fiets te maken richting januari en februari. Voor mezelf had ik de focus al verlegd van kunstijs naar natuurijs. Dat wordt nu ook weer anders", zegt de winnares van de afgelopen ONK in Oostenrijk.
Door de telefoon klinkt er vooral berusting bij Kamminga en ook bij Gary Hekman, die naast haar op de bank zit. Maar er wordt toch altijd wel enorm uitgekeken naar de Weissensee? "Jazeker", zegt Hekman. "Maar het peloton kijkt ook altijd uit naar de start in Amsterdam en dat hebben we ook al achter ons moeten laten. Het is gewoon een raar, bijzonder jaar. Je zal op een gegeven moment toch keuzes moeten maken. Ik denk dat we onze handen mogen dichtknijpen als we dit seizoen een NK op kunstijs kunnen rijden en eventueel wat natuurijswedstrijden."
Topsport is jezelf een beetje voor de gek houden, aldus Hekman. "Op een gegeven moment houdt dat ook op. Net als Manon hebben Bart Hoolwerf en ik de mass start nog in het vooruitzicht, maar iedereen wil graag koersen, je wilt gewoon los. Waar je normaal gesproken wel vaste trainingsperiodes hebt, is het nu een beetje natte vingerwerk. Ik heb geen moeite met fietsen zonder specifiek doel. Maar als je mentaal niet heel sterk bent en je wilt alleen maar wedstrijden rijden en je vindt trainen niet leuk, dan heb je de afgelopen tijd wellicht wat minder gedaan. Maar ik mag verwachten dat iedereen professioneel genoeg is om keihard door te blijven trainen."
"Aan het begin van het winterseizoen heb je gewoon zin om te starten", vult Kamminga aan. "In de zomer hadden we het al best lastig met inlineskaten, maar dat werd nog een heel leuk en kort seizoen met de baancompetitie, marathons en twee NK's. Aan het begin van dit kalenderjaar had ik niet verwacht dat het coronavirus nog in de winter door zou gaan. Na de afgelasting van de eerste paar Cupwedstrijden dacht ik: dat komt nog wel goed. Maar nu wordt het elke keer verder uitgesteld en op een gegeven moment is het moeilijk om een doel te stellen."
