Hechte vriendschap bindt Breeuwsma en Knegt: 'Als iemand het kan, is het Sjinkie'

Bijna vier maanden later kijkt Daan Breeuwsma op een zonnige aprildag terug op de achtbaan aan emoties die het Europees kampioenschap was. De ploeg is er klaar voor. De vrouwen zijn bezig aan hun beste seizoen ooit en ook de mannen staan ondanks de afwezigheid van de geblesseerde Sjinkie Knegt met zelfvertrouwen aan de start. Slechts een enkeling weet wat er die ochtend gebeurd is: Knegt heeft bij een ongeluk met de houtkachel zeer ernstige brandwonden opgelopen.

Juist bij Breeuwsma komt de klap hard aan. Sinds zijn tiende schaatst hij al samen met Knegt. Ze doorlopen de verschillende selecties en komen in 2007 samen in de Nationale Trainingsselectie Shorttrack (NTS), waar ze al jaren kamergenoten zijn. Zij zijn de laatste twee die over zijn van 'de generatie van vroeger, toen we nog niets voorstelden'. Samen met Freek van der Wart en Niels Kerstholt vormden zij de ploeg die in 2014 op de Olympische Spelen ten val kwam in de relayfinale en een maand later in Canada wereldkampioen werd.

Teamgevoel
Breeuwsma en Knegt, twee nuchtere Friezen. "Je zult ons geen speciale of gekke dingen zien doen, wij gaan elkaar niet kapotboksen of omhelzen. Dat hoeft ook niet. Ik ken hem zo goed, ik hoef maar met mijn ogen te knipperen of hij hoeft maar om te kijken en ik weet al wat hij bedoelt." Het is een gevolg van alles wat ze hebben meegemaakt. "Speciaal", aldus Breeuwsma, ook al hebben de twee buiten het seizoen minder contact. "Ik denk dat het ook wel goed is om een beetje afstand te creëren. Maar als hij dan weleens in de buurt is, pak je het snel weer op. Dat is wel grappig.”

Terug naar Dordrecht, waar het ongeluk van zijn beste maatje een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. "Het is niet echt uit te leggen hoe dat is. Sjinkie is toch een van de gangmakers in de ploeg. Het is lastig om dan te schakelen, maar ik ben trots op hoe we het als team hebben gedaan. Natuurlijk spelen er soms ruzietjes en dingetjes, en dat is maar goed ook, maar bij dit soort dingen zet iedereen zijn schouders eronder en dat was wel heel mooi om te zien."

De al hechte shorttrackploeg trekt dankzij het nieuws rond Knegt nog dichter naar elkaar toe. "Op een gegeven moment kwam de hashtag #voorsjinkie en die ging binnen een paar uur viral. Iedereen zei dat we voor Sjinkie gingen rijden en iedereen kon iets extra's." Dat bleek: gesteund door het thuispubliek stijgen de rijders boven zichzelf uit. Suzanne Schulting wordt kampioen, de dames pakken het goud op de relay en de heren grijpen na een spannende aflossing EK-zilver.

"Dat we dat als ploeg hebben kunnen doen, is heel gaaf", vertelt Breeuwsma "Van tevoren hoopten we om een medaille te pakken, nu konden we tot op de streep strijden met de olympisch kampioen. En het was nog spannend ook voor goud. Ik denk dat dat wel een van de beste dingen van dit seizoen was. Daar kunnen we heel trots op zijn."

Opladen
De indrukken van het EK drukken zwaar op de ploeg, die in de weken die volgen zonniger oorden opzoekt om de druk van de ketel te halen. Breeuwsma heeft het er zelf ook lastig mee, al kan hij niet precies uitleggen waar het hem in zit. Hij moet het in de laatste twee wereldbekers afleggen tegen Dylan Hoogerwerf, waardoor de Nederlands kampioen op het WK slechts op de relay in actie mag komen.

In het sfeerloze Sofia gaat het in de halve finale mis. De nieuwe opstelling mist ervaring - 'het kost twee jaar om dat geslepene onder de knie te krijgen' - en de heren zijn veroordeeld tot de B-finale. "Het maakte het ons niet meer uit. Ja, je wordt vijfde als je wint, lekker boeiend. Maar we wonnen zonder Sjinkie wel van de A-teams van Canada en Japan. Het gaf de bevestiging dat we goed bezig zijn, ook zonder Sjinkie."

Na het WK in maart volgde dan eindelijk de nodige rust, al blijft Breeuwsma zichzelf bezig houden. Samen met zijn vriendin Rianne de Vries verzet hij zijn zinnen met de verbouwing van hun woonboerderij. "Best pittig, maar ik ben gewend om hard te werken. Het helpt goed om je kop leeg te maken", zegt hij daarover. "Het is de essentie van het zomerseizoen. Zorgen dat je mentaal weer fit wordt."

En zo gaat het leven van de shorttracker verder. De opbouw naar het nieuwe seizoen is ingezet. Bij afwezigheid van Knegt is Breeuwsma inmiddels met afstand de oudste in het team. Toch verwelkomt hij ieder jaar de jonge concurrentie met open armen. "Daar krijg ik ook weer energie van, ze prikkelen me. Aan het begin van het seizoen wil je elkaar toch weer verslaan. Als je bij de eerste wedstrijd aan de start staat, denk je toch: ik wil wel van jou winnen vriend. Dat is het mooie en ook wel moeilijke van onze sport: je hebt elkaar nodig als sparringpartners."

Coach
"Het heeft me de afgelopen jaren wel veranderd", licht hij zijn rol in het team toe. "Ik ben de oude rot nu, de aanvoerder van de ploeg. Zeker nu Sjinkie er niet is, heb ik wel een bepaalde status in de ploeg. Je creëert toch rust en als het nodig is, zweep ik de boel flink op of druk ik iemand met de neus op de feiten. Al ben ik ook zeker wel een ouwehoer hoor", zegt hij lachend. 

Het leven als topsporter kent geen geheimen meer voor de Fries, al kijkt hij wel met grote belangstelling naar nieuwe onderdelen als de mixed relay en de Icederby. "Ik word zeker een dagje ouder, maar ik zet nog altijd stappen. Je weet nooit of je nog een keer de Spelen haalt, ik heb twee kansen gehad en het twee keer verknald. Maar ik héb nog een kans. Dat is eigenlijk wel een fijn gevoel."

Wat er daarna op zijn pad komt, weet hij nog niet. Met alle opgedane ervaring tijdens de opkomst van het shorttrack, ziet hij zichzelf niet zomaar uit de sport verdwijnen. "Natuurlijk denk je soms wel over stoppen na, maar je probeert er als topsporter niet te veel mee bezig te zijn", aldus Breeuwsma, die ziet dat Van der Wart (disciplinemanager langebaan bij de KNSB) en Kerstholt (trainer bij RTC Midden) nog altijd in de sport actief zijn. "De passie straalt ervan af. De hoogte- en dieptepunten die we samen hebben meegemaakt, hebben ons vier zoveel gebracht. Als je die ervaring eenmaal hebt, gaat dat niet meer weg. Daarom zitten zij nu nog in de sport en dat zullen Sjinkie en ik ook doen."

De trainingen gaan door, met of zonder Knegt. Breeuwsma hoopt dat de twee veteranen snel herenigd worden. "Het is afwachten, speculeren. Hij weet het niet, wij weten het niet. Het gaat zeker wel goed, maar je hebt geen referentie van mensen die ook topsport bedrijven op het niveau van Sjinkie en dit hebben meegemaakt. Hopelijk krijgen we hem er de komende jaren weer bij en kan hij zijn niveau weer halen. Het is heel moeilijk, maar als iemand het kan, is het Sjinkie."

Dit is een verhaal in een reeks van twaalf waarin TeamNL de schaatsfan dichter bij de (olympische) schaatsers wil brengen. Lees hier de andere verhalen in de serie:
Familie Talsma gezamenlijk naar de top
Jorrit Bergsma: 'Ineens was Brent daar'
Erik Jan Kooiman: 'Op slag verliefd op mijn zoontje'
De liefde van Marcel Bosker voor de bergen
Shorttrackbroers Melle en Jens van 't Wout: 'Vond ijshockey veel stoerder'
Suzanne Schulting: 'Thuis hebben we het niet over schaatsen'
Hein Otterspeer: 'Ik wil mijn gezin niet vergeten'
Itzhak de Laat: kunstenaar op én naast het ijs
Otter en Otter: 'Vader en bondscoach zijn is niet altijd makkelijk'