Al vroeg in de wedstrijd over honderd ronden wist Yves Vergeer het peloton te dubbelen. Vlak achter hem pakten ook Harm Visser en Roel Boek een ronde voorsprong. Halverwege de koers waren er inmiddels achttien mannen die een rondje hadden gepakt, waaronder klassementsleider Leander van der Geest, Casper de Gier, Ruud Slagter, Hendrik Poelstra, Remon Vos, Ronald Haasjes en Gerwin Smit.
De aanvalslust in het beloftenpeloton was echter nog lang niet getemperd. Koen Klinkhamer, Max van Honschoten, Mitchel Zijp en Poelstra waagden een ontsnappingspoging en bleven rondenlang vooruit. Het viertal slaagde er niet in om bij de staart van het peloton te komen en met elf ronden te gaan, klonk de bel voor de grootste groep. De pelotonsprint werd gewonnen door Marc Middelkoop.
"Wij zaten redelijk voorin en zijn gelijk doorgereden", vertelt De Gier over het begin van de finale. "Op een gegeven moment dacht ik: ik probeer het nu. Ik had niet al te beste benen, maar als ze achter je even gaan staan, heb je weer tien meter. Bovendien wist ik dat er twee mannen niet gingen rijden, Harm en Remon, dus verstand op nul en beuken."
Opzwepen
Al 'harkend' wist de rijder van Team Bouwpartners zijn voorsprong steeds verder uit te bouwen. "Het zag er waarschijnlijk niet uit en het moest echt uit m'n kleine teen komen. Dit was de zwaarste competitiewedstrijd van het jaar." In de laatste ronden zag Vos toch nog zijn kans en kroop dichter bij zijn ploeggenoot. Maar De Gier hield genoeg marge om de laatste honderd meter al met z'n armen omhoog de zege te vieren. Achter hen sprintte Visser naar de derde plek.
"Er worden geen cadeautjes gegeven, ook niet binnen de ploeg. Na elke bocht heb ik even over m'n linkerschouder gekeken. Dat ik bezig was met wat er achter me gebeurde, is een slecht teken. Maar als je een keer de kans hebt om op het rechte stuk het publiek op te zwepen, moet je dat doen. Dat is echt een machtig gevoel", grijnst De Gier. "Het was een absurde afsluiting. Na de race keken we elkaar aan van: wat hebben we gedaan? Gewoon één, twee en drie! Dit was de perfecte wedstrijd."
De Gier roemt ook de inspanningen van zijn vierde teamgenoot Chiel Smit. "Hij haalde ons allemaal op en is echt de man van de wedstrijd. Zonder Chiel was het misschien ook gelukt, maar hij heeft ons zo goed geholpen in aanloop naar en in de finale. Chiel staat weliswaar niet op het podium, maar wat mij betreft had hij op de eerste plek mogen staan."
Kleuren
Ondanks zijn overwinning ging de eindzege in de KPN Marathon Cup naar Leander van der Geest. De Gier pakte wel het jongeren- en ploegenklassement. In november schreef hij de Trachitol Trophy op zijn naam. "Ik kan niet echt een hoogtepunt aanwijzen, maar achteraf had ik hiervoor getekend. Je stelt je verwachtingen ook een beetje bij, want het gaat goed maar ik heb ook zo vaak een tweede of derde plaats gehaald. Soms leer je ervan, soms maak je dezelfde fout en baal je nog meer. Je wilt zorgen dat er iemand van de ploeg wint en dat heeft dit seizoen hartstikke goed uitgepakt."
Na zo'n seizoen lonkt het hoogste niveau voor de 22-jarige rijder. "Er zijn gesprekken gaande", zegt hij diplomatiek. "Ik heb wat mogelijkheden en dat is een luxe, maar dat maakt het niet makkelijker. Het is geen werk, dat je een maandje proef draait, zegt het is niks en ik neem ontslag en zoek nieuw werk. Je moet er echt een goed gevoel bij hebben. De wens om naar de Topdivisie te gaan is er absoluut en dat gaat ook zeker gebeuren. Het is nu alleen nog de vraag in welke kleuren."
