De CIOS-student pakte het als volleerd trainer op en improviseerde erop los. Het is typerend voor de goedlachse shorttracker, die in april aansloot bij de Nationale Trainingsselectie Shorttrack (NTS). Hij is sociaal, maakt grapjes, is soms zelfs een tikje brutaal en wordt omarmd door de oude garde in de ploeg. "Soms lachen ze me uit, heel vaak lachen ze met me mee. Ik merk dat ik wel de jongste ben, ben ook wel klein vergeleken met die gasten. Maar het is leuk, lachen en alles gaat goed."
En zo kan het gebeuren dat het talent dat in 2017 nog blokjes legde tijdens de voor Nederland gouden aflossing op het WK Shorttrack in Rotterdam nu bij diezelfde gouden mannen in de ploeg rijdt. Het geeft Van 't Wout, die een groot deel van zijn jeugd in Canada doorbracht, nog altijd een onwerkelijk gevoel. "Dat is gewoon zo gaaf, ik heb zo lang naar hen opgekeken. En nu zit ik gewoon bij hen in het team. Ik wen er wel steeds meer aan, maar het is nog steeds heel cool", zegt hij stralend.
Speech
Hoewel Van 't Wout zijn eerste jaar bij de nationale selectie ingaat, kon hij afgelopen seizoen al kennismaken met het team. Bondscoach Otter selecteerde hem voor de World Cups in Dresden en Turijn, met een dertiende plaats op de 500 meter als hoogste klassering. De zilveren medaillewinnaar van het NK voor junioren is blij dat hij die ervaring vast op zak had. De ervaren rotten begeleidden hem, verzachtten de indrukken die de buitenlandse toppers op hem maakten en stonden voor hem klaar als hij vragen had.
Toch was er nog een horde te nemen voordat de jonge shorttracker echt in de wereldbekerploeg kon worden opgenomen. "Als je voor het eerst een World Cup rijdt, moet je ook een speech geven", legt Van 't Wout uit. "Dat is een echte icebreaker. Ik houd ervan om mensen aan het lachen te maken en daar kon ik mijn kans pakken om te laten zien hoe ik ben. Ik kon mooi vertellen over mijn jeugd in Canada: grappig, maar serieus als het moet, super gefocust op het schaatsen en verslaafd aan de sport."
Een paar maanden later is Van 't Wout volwaardig lid van de ploeg, al wordt hij nog wel een beetje in bescherming genomen. Hier en daar in het programma is extra rust ingepast of een lichtere training om te voorkomen dat hij overtraind raakt. "Je merkt toch dat alles harder gaat. Bij het RTC was ik een van de oudsten en een van de sterksten. Nu is dat een beetje omgekeerd. Die jongens hebben zoveel ervaring en zoveel trainingsjaren. Je moet toch nog een plekje zoeken en leren hoe het loopt."
Schrikken
Inmiddels is de ploeg al weer enkele maanden in training en zijn er al trainingsstages in Italië en Frankrijk afgewerkt. Van 't Wout geniet van de reis en de sfeer in de ploeg en probeert tegelijkertijd zo veel mogelijk op te steken van zijn meer ervaren teamgenoten. "Ik stel ook heel veel vragen, vooral over het schaatsen. Ik kijk gewoon mee en leer zo hoe het gaat. Wanneer ze hun schaatsen slijpen bijvoorbeeld. Ik heb al zoveel geleerd qua trainen en hoe ik dat beter kan doen."
Het leerproces begon al tijdens de eerste ijstraining het Franse Font-Romeu. "Ik duwde tijdens de allereerste training Sjinkie onderuit. Ik schrok echt heel erg! Dat het ook net gebeurt bij Sjinkie, met al die brandwonden." Met een schuldbewust gevoel stapte Van 't Wout van het ijs, maar gelukkig viel de schade mee. "Uiteindelijk kon hij er wel om lachen, het breekt meteen het ijs. Ik schaatste met de dames en ik was even vergeten dat ik veel harder duw dan zij. Ik duwde hem tegen de persoon voor hem op, zoiets kan gewoon gebeuren."
Even later trapten de twee shorttrackers, die toch bijna twaalf jaar in leeftijd schelen, weer lol met elkaar. Met zijn tweeën sjeesden zij op de fiets de berg af om een potje te gaan golfen. "Dat is wel echt mooi", zegt Van 't Wout. "Alles is zo chill. Ze zien je niet als een nieuweling, maar leren je kennen en maken grapjes met je. Zo hoort het gewoon en dat is de flow in de ploeg. Sjinkie is natuurlijk ook jong geweest, die vindt het ook prachtig als we zo de berg af gaan."
