"Als je dit aan het begin van het seizoen tegen me had gezegd, had ik je toch wel raar aangekeken", glundert Brunsmann, die geen denderende start van zijn winterseizoen beleefde. Veel trainen was de enige oplossing, zo vertelt hij. De 19-jarige Fries herpakte zich en won tijdens het NK van begin januari de 500 meter en reed naar een mooie vierde plaats in het klassement, waarna hij werd geselecteerd voor de aflossingsploeg voor het EK.
De oranjebrigade wist zich tijdens het toernooi in Dordrecht ogenschijnlijk moeiteloos door de voorronde en halve finale heen te slaan. In de finale zelf werd er vervolgens zo rustig gereden, dat Brunsmann zich naar eigen zeggen een beetje zorgen begon te maken. "Dan kan iedereen er namelijk bij blijven. Toen de Fransen en Russen onderuit gingen keek ik naar Jeroen en die trok zo'n blik van: 'hey, dat was makkelijk!' Ik voelde me toen even gerust, tot ik opzij keek en zag dat ze op de terugweg waren", lacht hij.
Terwijl Nederland en Hongarije in de slotronden hun kleine voorsprong behielden en van kop wisselden, ontplofte het bomvolle stadion. "Het deed pijn aan mijn oren maar het gaf me ook een enorme boost. Ongelofelijk." Nederland finishte uiteindelijk tweede achter Hongarije, en voor nummer drie Rusland.
"Ik ben ontzettend blij. Voor mij is het natuurlijk de eerste keer en ik denk dat we het supergoed gedaan hebben zonder de zekerheid van Sjinkie", vervolgt Brunsmann, die benadrukt hoeveel steun hij heeft gekregen van zijn teamgenoten. "De rest van de ploeg heeft mij op het ijs ontzettend geholpen. In de eerste heats haalde ik bijvoorbeeld twee schaatsers tegelijk in en daar waren ze even niet zo blij mee", lacht hij. Teveel risico, zo vertelde zijn collega's hem. "Dus ik heb de volgende race rustiger aan gedaan."
Of hij de finalerace snel gaat terugkijken? Dat is zelfs vaste prik. "Dezelfde avond nog. We zorgen dat we hem altijd terugkijken op de rondetijden, maar nu vind ik dat geen probleem. Het was spectaculair!"
