"Het is een prijs die we niet konden laten liggen en het is een opmerkelijk pak dat ik graag wilde hebben", begint De Vries na zijn huldiging op het middenterrein van Kardinge. Komt dat pak dan ook op een opvallende plek te hangen, zoals de woonkamer bijvoorbeeld? "Ha, nee hoor, dat accepteert mijn vriendin denk ik niet", lacht hij.
Het plan was duidelijk: samen met ploeggenoot Remco Schouten zou De Vries tijdens de eerste wedstrijd voor de punten sprinten. Wie dat het beste zou doen, mocht daarna de jacht op het sprintklassement openen. De Vries stond in Breda bovenaan, en was dus direct de troef voor de rode trein. "Dat kon ik niet meer uit handen geven, ik ben er vol voor gegaan."
In de twee wedstrijden die volgden in Utrecht en Hoorn sprintte De Vries zoveel punten bij elkaar dat het klassement tijdens de slotkoers in Groningen niet meer in gevaar kon komen. "Je moet de focus in de wedstrijd ineens tussendoor hebben en daardoor werd het extra zwaar. In de laatste wedstrijd over 150 ronden is dat wel te doen, maar de eerste koersen waren korter en dan moet je om de dertig ronden sprinten. Gelukkig kan ik wel temporondjes rijden en dat heb ik gebruikt om dit pak te verdienen."
Wennen was de meerdaagse wel voor De Vries; die met vier dagen koers op rij mentaal nog vermoeider was dan fysiek. "Twee wedstrijden was ook prima geweest, ha! Dan staan de kinderen om half zeven naast je bed: 'papa, we willen spelen'. Nou, papa moet even uitslapen hoor", besluit hij grappend.
