Van Kerkhof werd in Zuid-Korea de eerste Nederlandse vrouw die een shorttrackmedaille haalde op de Olympische Spelen. Op de 500 meter verraste ze vriend en vijand door het zilver te pakken. Een week later pakte ze met de relayploeg ook nog eens een onverwachte bronzen medaille. "Er is wel wat veranderd, maar niet extreem hoor. Ik ben nog geen bekendheid of zo."
Wel erkent ze dat ze vaker herkend wordt op straat. Zo ging ze laatst met haar zus Sanne patat halen en werd ze gefeliciteerd door de man van de snackbar. "Dat was wel grappig, ja", zegt Van Kerkhof. "Dan zie je wel dat mensen er écht naar hebben gekeken en hoe het heeft geleefd in Nederland. Ook de buren op straat spreken me aan en zeggen er wat van. En mijn buurmeisje had slingers voor mijn huis opgehangen. Dat was ook leuk."
Toch heeft ze het idee dat het meer leefde toen ze in PyeongChang zat. Vooral omdat Van Kerkhof haar succes al vrij in het begin van het toernooi haalde. "Dan mis je een beetje wat er in Nederland gebeurt. Mijn ouders kwamen later wel in de normale wereld en hoorden van heel veel mensen dat ze het hebben gezien en heel gaaf vonden. Dat is leuk om te horen."
Op social media kreeg ze aan de lopende band berichtjes binnen. De meesten heeft ze geprobeerd te antwoorden, maar ze is bang dat ze sommige mensen nog antwoord verschuldigd is. "In Korea neem je niet echt de tijd om alles te lezen, ook omdat het zo’n chaos was op een gegeven moment."
Overgang
Een huldiging in Nederland heeft ze nog niet gehad. Die komt pas als ze teruggekeerd is uit Montréal, waar dit weekend het WK Shorttrack wordt verreden. Eigenlijk kwam het haar nog goed uit dat de huldiging bij haar club in Zoetermeer is uitgesteld. "Ik was een beetje ziek geworden toen ik thuiskwam", aldus Van Kerkhof.
"Ik denk een combinatie tussen jetlag en alle feestjes die we hebben gehad. Je leeft zo op die grens en daarna laat je alles los wat je normaal wel goed doet. Ach, dat hoort erbij. Het was wel een enorme overgang. Van de drukte op de Spelen naar de hele dag in je eentje op bed liggen. Die stilte om me heen was ik niet meer gewend, ha."
Wel had ze daardoor alle tijd om de beelden van haar races mét Nederlands commentaar nog eens terug te kijken. Welke rit ze dan het liefst terugkijkt? "De halve finale van de 500 meter! Die was nóg beter dan de finale. De finale was ook goed, maar in de halve finale deed ik alles goed. Hier in Canada heb ik er nog niet naar gekeken. Maar mocht het slecht gaan op het WK, overweeg ik om er toch nog even naar te kijken om weer wat vertrouwen te krijgen, haha."
Medal Plaza
Geen videobeelden dus, maar wel afbeeldingen van PyeongChang. Toevallig kreeg ze net nog wat foto's doorgestuurd van de huldiging op Medal Plaza. "Dat is dan wel weer leuk om te zien. Daar word ik vrolijk van", aldus een glimlachende Van Kerkhof, die tevens het beeld in het Holland Heineken House nooit zal vergeten.
"Op het moment dat Sanne mij de tegel gaf, zag ik m'n ouders supertrots samen staan. Ja, dat zijn wel echt bijzondere dingen. Ze twijfelden eerst nog of ze zouden gaan, omdat het zo duur was. Maar ik ben heel blij dat ze uiteindelijk zijn gekomen."
Of haar leven nu op zijn kop staat, durft ze nog niet te zeggen. Dat merkt ze pas na het WK. "Maar ik voel me nog steeds dezelfde Yara hoor", vervolgt de Nederlands kampioen. "Op het ijs voel ik me wel zekerder, heb meer vertrouwen gekregen. Het zegt natuurlijk niet dat ik iedere keer een medaille haal, maar ik weet dat ik het kan. Stel dat het een keer niet lukt, kan ik altijd weer daarop terugvallen."
Mindset
Van Kerkhof kan sowieso terugkijken op een geweldig seizoen. Naast de successen op de Olympische Spelen won de Zoetermeerse bij het EK in Dresden haar eerste individuele medaille op een eindtoernooi. Een paar weken daarvoor werd ze al gekroond tot Nederlands kampioen. "Hier hoopte ik al zolang op. Het is mooi dat het allemaal op zijn plek is gevallen dit seizoen."
Een verklaring voor dit succes vinden vindt ze lastig, maar ze denkt dat het vooral met de mindset heeft te maken. "Over vier jaar zijn de volgende Spelen pas weer. Ik ben nu 27 en weet niet of ik er over vier jaar nog bij ben. Als ik echt wat wil, dan moest het nu gebeuren. Ik zei tegen mezelf: Yara, stap eens uit die comfortzone en ga ervoor. Ik denk dat dat besef mij vleugels heeft gegeven."
Het enige wat Van Kerkhof nog niet op haar erelijst heeft staan is een individuele WK-medaille. Daarvoor krijgt ze dit weekend in Canada drie kansen. "Het zou mooi zijn als het me lukt. Dan heb ik echt een topseizoen. Maar ik wil met de relay ook wel weer winnen. Bij mijn eerste WK in Sheffield wonnen we zilver. En als ik dit team zie weet ik dat het gewoon moet kunnen."
Alles lezen over shorttrack? Klik hier!
