Waar de ploegenachtervolging, teamsprint en mass start bij andere toernooien over verschillende dagen worden verspreid, had de Russische organisatie besloten alles in een keer te doen. "Ik vind het best een leuke dag", zegt Sanneke de Neeling na afloop van de teamsprint. Samen met Mayon Kuipers en Letitia de Jong reed ze naar de tweede plaats op deze nieuwe discipline. "Meestal komen deze onderdelen wat chaotisch tussendoor. Het ene moment strijdt je tegen elkaar en vervolgens moet je als team een prestatie leveren. Nu is er minder spanning en kunnen we het toernooi met z’n allen goed afsluiten."
Ook voor de heren leken zilveren medailles klaar te liggen, maar het liep anders. In de eerste rit stonden Michel Mulder, Hein Otterspeer en Koen Verweij aan de start tegen Wit-Rusland. Een vermoeide Verweij moest in het begin flink aanpoten om bij te blijven en in zijn slotronde beet hij op z'n tanden. De enigszins slordige race leverde wel een rappe tijd op van 1.19,76. Na de laatste rit verscheen er echter 'DQ' achter Nederland; diskwalificatie vanwege een onreglementaire overname. Gedurende de teamsprint moet je op het rechte stuk overnemen en dat gebeurde niet bij Mulder en Otterspeer.
Een beetje bedremmeld staan de drie heren even later in de mixed zone. "Kennelijk heb ik te vroeg gewisseld", begint Otterspeer. "Michel had een missertje in de bocht, kwam een beetje overeind en ging naar de buitenkant. Dat was duidelijk te zien. Moet ik dan vol in de remmen om achter hem te blijven zitten tot het rechte eind? Dit gaat nergens over." Op dat moment hebben ze de beelden zelf nog niet teruggezien. "Was Hein eerder over de streep dan ik?", vraagt Mulder zich af. "Ik waaier de bocht uit dus je komt vrijwel op gelijke hoogte het rechte stuk op." De mannen gaan zuchtend richting kleedkamer, niks meer aan te doen.
Extra rondje
De mass start bij de heren mondde uit in een bizarre finale. Jan Blokhuijsen was naar eigen zeggen weer even wakker geschud na zijn teleurstellende vijf kilometer een dag ervoor. Zijn slechte benen voelden zondag een stuk beter aan. Met een sterke eindsprint zegevierde hij op de mass start en kwam juichend over de streep. Maar ook deze keer zorgde een blik op het scorebord voor verwarring. Bovenaan stond de Let Haralds Silovs, gevolgd door Blokhuijsen en de Italiaan Andrea Giovannini.
Al snel bleek dat er iets mis was gegaan met het rondenbord en het peloton een rondje teveel had gereden. Daarop besloot de jury om de doorkomst na zestien ronden als uitslag te nemen en niet de finish na zeventien ronden. Nederland diende protest in en op het middenterrein werd uitvoerig overlegd door de juryleden. Na 35 minuten kwam het verlossende antwoord: Blokhuijsen werd uiteindelijk toch als winnaar aangewezen.
Juichen
In een inmiddels vrijwel leeg Kometa klonk nog eenmaal het Nederlandse volkslied. "Niet normaal hoe lang we moesten wachten", zegt Blokhuijsen met zijn medaille op zak. "Tijdens de wedstrijd keek ik op een gegeven moment naar het rondenbord en toen zag ik vijf staan. En de ronde daarna zag ik weer vijf staan. Dan begin je een beetje te twijfelen of je het de eerste keer wel goed hebt gezien. Je bent dan gewoon aan het racen. Het hele peloton rijdt op het rondenbord. Als die op één staat, is de bel meer een soort bevestiging."
Op het moment dat men door had dat het niet goed ging, is het bord snel op één gezet maar dat gebeurde toen het voorste deel van het peloton al langs was gereden. "Dat heb ik natuurlijk nooit gezien. Toen kwam de aap uit de mouw en herinnerde ik die dubbele telling ook." Dat Blokhuijsen alsnog goud pakt, is volgens hem de enige logische beslissing na een menselijke fout. "Als ik hier niet de winst had gekregen, was ik wel boos geweest. Gelukkig heb ik wel gejuicht toen ik over de streep kwam", besluit hij lachend.
Benieuwd wat er nog meer gebeurde op dag drie? Lees het hier terug.
