Terwijl Lorentzen vlak voor zijn race zijn schaatsen zat te veteren op het middenterrein, werd op het ijs een nieuw olympisch record neergezet door de Koreaanse Min Kyu Cha. De tijd van 34,42 werd door het thuispubliek ontvangen met oorverdovend gejuich. "Dat zorgde voor een geweldige sfeer op de baan", begint de kersverse kampioen, die zich daar niet door van de wijs liet brengen. "Ik wist dat ik de beste race van mijn leven moest rijden."
"Håvard is daar heel goed mee omgegaan", vindt Jeremy Wotherspoon, die als coach ook het eerste olympisch goud van zijn eigen carrière binnenhaalt. "Hij zag de race én de tijd van Cha en is toen gewoon weer teruggegaan naar zijn eigen concentratie en raceplan. Dat vind ik heel indrukwekkend. Dit is een grote wedstrijd en het is moeilijk om je niet gek te laten maken. Hij zag iemand anders een geweldige race rijden, maar is rustig gebleven en heeft daarna zijn eigen beste race ooit neergezet."
Stil
In rit zestien mocht Lorentzen de baan in, samen met Ronald Mulder die vier jaar geleden in Sotsji nog het brons op de kortste sprintafstand pakte. Normaal gesproken heeft starten in de buitenbaan niet de voorkeur van de Noor, maar dat leek vandaag niet voor problemen te zorgen. Na een rappe opening van Mulder reed Lorentzen op de kruising rap naar zijn tegenstander toe, waarna hij er in de binnenbaan hard onderdoor kwam.
"Het was mijn beste race ooit. Ik opende sneller dan ik ooit gedaan heb en ook het laatste stuk ging top. Ik moest zonder fouten rijden om hier een medaille te halen. Toen ik uit de laatste bocht kwam en zag dat ik een behoorlijk stuk voor lag op Ronald wist ik dat dit goed moest zijn voor een medaille. Toen ik ook nog de tijd van de Koreaan verbeterde, werd het hele stadion stil. Prachtig!"
Progressie
Met nog twee ritten te gaan begon het spannende afwachten voor Lorentzen, die in de laatste rit moest toezien hoe kanshebber en goede vriend Mika Poutala een snelle opening op de klok zette. Na 300 meter veranderden de groene cijfertjes achter de naam van de Fin op de stadionborden echter in rode, wat betekende dat hij zich boven de tijd van Lorentzen bevond. "Voor mij was dat natuurlijk een geweldig gevoel, al had ik Mika wel een medaille gegund. Ik heb het hele seizoen nog niet zo goed gereden als sinds ik in Zuid-Korea ben, maar het is ongelofelijk dat ik hier win."
Lorentzen, die op de 500 en 1000 meter van het wereldbekerklassement aan de leiding gaat, heeft de afgelopen jaren grote stappen gemaakt. Zelf meent hij dat hij dat voornamelijk te danken heeft aan zijn coach Jeremy Wotherspoon. De Canadese oud-topsprinter voegde zich twee jaar geleden als trainer bij de nationale ploeg van Noorwegen. "We maken sinds hij erbij is zoveel progressie. Zonder hem had ik hier niet zo gereden vandaag, het is geweldig."
Effectief
Wotherspoon zelf kan niet ontkennen dat zijn aanwezigheid bij de Noorse ploeg zijn vruchten afwerpt, toch wil hij niet met de eer strijken. "Håvard is een stuk sneller gaan schaatsen sinds ik hem coach, maar ik weet natuurlijk niet wat er gebeurd zou zijn als ik er niet bij was. We hebben een goede band. Håvard is makkelijk om mee te werken, hij is eerlijk over hoe hij zich voelt en wat hij van de trainingen vindt. Het is makkelijk voor mij om zijn sterke en zwakke punten te zien, de trainingen zijn heel effectief."
Of het goud van de 25-jarige sprinter iets gaat doen voor de populariteit van het langebaanschaatsen in Noorwegen? "Het is in ieder geval goed dat niet alle medailles door Nederland worden gewonnen, dat is niet goed voor de sport", aldus Lorentzen. "Ik ben de enige Europeaan op het podium vandaag, dus het is overduidelijk een internationale sport. De Noren hebben ook echt wel passie voor schaatsen. Als wij de resultaten leveren kan het net zo groot zijn als cross country."
Meer lezen over de Olympische Spelen? Klik hier!
