En dat betekent afwachten, want bij een identieke tijd moeten er drie getallen achter de komma bekeken worden. Met een verschil van tweeduizendsten viel het de goede kant op voor Bloemen. "Zo'n close finish heb ik nog nooit meegemaakt", begint Pedersen, die net als Bloemen zijn eerste olympische medaille te pakken heeft. "Ik was eerst wel even boos op mezelf, want ik had verwacht dat ik hiermee weer eens vierde zou worden. Nu ik het brons heb, ben ik eigenlijk toch wel blij."
Na een evenwichtige strijd nam Pedersen, na een rijtje hoge 29'ers van Bloemen, met nog drie ronden op het bord de leiding. Vooral het tweede deel van de race viel de Canadees zwaar. "Maar ik heb er de laatste twee ronden alles aan gedaan om de rit toch te winnen. In de laatste bocht kon ik bijna niet meer op mijn benen blijven staan, maar ik wilde die man voor me per se te pakken krijgen", lacht de wereldrecordhouder, die er een slotronde van 29,4 uit wist te persen. "Ik heb risico genomen, maar het pakte goed uit."
Dat zijn tijd niet snel genoeg was om hier met de olympische titel aan de haal te gaan was voor Bloemen geen verrassing. “Ik wist dat Kramer hier onderdoor zou gaan, want een geweldige race was het niet. Ik raakte niet in die perfecte flow dat je naar de finish vliegt, maar ik heb wel alles gegeven wat ik in me had. Ik ben 31 jaar oud, dit zijn mijn eerste Olympische Spelen en ik heb nu al een medaille op zak. Ik ben heel trots en dankbaar voor het goede team om mij heen."
En nu? "Eerst even naar mijn familie. Het mooie is, wat er ook gebeurt, zij zullen altijd van me houden en dat geeft erg veel rust", besluit Bloemen. En Pedersen? Die gaat een klein feestje vieren! "Maar daarna weer snel focussen op het schaatsen hoor. De eerste race is voorbij en nu wil ik alleen nog maar verder genieten van de Spelen. Mijn hoofddoel heb ik al bereikt, dus daarop wil ik voortbouwen."
