"Ik denk dat het een seizoen is geweest waarin ik fysiek goed genoeg was, maar er niet altijd uithaalde wat erin zat. Het is erg jammer dat ik de Spelen heb moeten missen, maar ik ben een stuk beter geworden dan vorig jaar", begint Mulder, die afgelopen winter alweer 34,7 en 34,5 op de klok zette in Heerenveen en Salt Lake City. De Zilveren Bal, seizoensafsluiter over 100 meter, schreef hij vorige maand met een tijd van 9,6 op zijn naam. "Dat is fijn, zo'n opening heb je gewoon nodig voor een goede 500 meter. Het is aan mij om dat niveau volgend jaar terug te vinden en stabieler te worden."
Niet vanzelfsprekend
Waar Mulder vanaf de Olympische Spelen van 2014 in Sotsji nog het goud op de 500 en brons op de 1000 meter mee naar huis nam, leerde hij afgelopen seizoenen ook de andere kant van de medaille kennen. Als titelverdediger miste hij de Winterspelen in PyeongChang op één tiende. "Ik was geen favoriet om me te plaatsen, maar dat zegt ook genoeg over het niveau. Je moet het koesteren als je goed genoeg bent om te winnen, zo vanzelfsprekend is dat namelijk niet, zelfs als het op dat moment wel zo voelt. Het kan zomaar voorbij zijn. Als je goed bent moet je ervan genieten."
"Als het minder gaat dan is het de uitdaging om weer terug te komen. Dat is het leven van een topsporter. Helaas, zou ik bijna zeggen, heb ik allebei de kanten meegemaakt. Je leert ervan. Er werden dit jaar geen tijden gereden die ik nog nooit heb neergezet en ik denk dat ik op de goede weg ben. Daar ga ik weer een hele zomer motivatie uithalen."
Hij mocht zich dan niet geplaatst hebben voor de Spelen; Mulder heeft tot de vrijdag voor de olympische 500 meter getwijfeld of hij in het vliegtuig naar Zuid-Korea zou stappen. Tweelingbroer Ronald Mulder en ploeggenoot Kai Verbij kwamen namelijk wél in actie. Toch besloot Mulder in Friesland te blijven. "Als uittredend kampioen kan je daar ook niet echt rustig op de tribune zitten en ik had zelf ook nog wat wedstrijdjes te rijden."
Hartslag van 200
Hoe het was om de wedstrijden vanaf de eigen bank te volgen? "Verschrikkelijk! Ik denk dat mijn hartslag 200 was op dat moment. Ik was zo gespannen voor Ronald, maar ook zo benieuwd wat er ging gebeuren. Het is toch jouw titel die na vier jaar weer naar iemand anders gaat."
"Het is heel dubbel om toe te kijken. Dat Ronald hem niet van me heeft overgenomen vond ik wel heel jammer. Ik was daar ook een paar dagen even ziek van. Hij had het in zijn mars. Hij was het hele jaar goed. Tot hij een beetje begon te kwakkelen eigenlijk, dat kun je gewoon niet hebben in zo'n seizoen."
Wieltjes eronder
Wie denkt dat de sprinter nu van een welverdiende zomervakantie gaat genieten heeft het mis. Begin juli staat namelijk het WK Inline-skaten op het programma, dat dit jaar in Nederland zal plaatsvinden. "De wieltjes eronder dus, en aan de slag", lacht Mulder, die samen met zijn broer als toernooidirecteur betrokken is bij de organisatie van het evenement. "TIG Sports organiseerde vorig jaar ook het WK Shorttrack in Ahoy en dat was een feest, dus ik ben ervan overtuigd dat ook dit WK een succes wordt. Het is heel gaaf voor de sport in Nederland."
Klik hier voor alles over het WK Inline-skaten.
