Op de Weissensee was dat natuurlijk de beruchte snoekduik van Elma de Vries, die Van der Geest in de laatste meters voor de finishlijn van de Alternatieve Elfstedentocht vrije doorgang naar de overwinning verleende. Op het natuurijs in Noordlaren was het topfavoriet Irene schouten die een beroerde laatste bocht reed, waarna Van der Geest won. "Het waren twee prachtige wedstrijden en mensen bleven maar zeggen dat ik geluk had gehad. Ik dacht toen: nee, ik heb helemaal geen geluk gehad, ik was gewoon goed! Het voelt nu dus heel fijn om te laten zien dat ik het ook gewoon doe als anderen geen fouten maken."
Op de Jaap Edenbaan stond de rood-witte ploeg van Van der Geest zaterdagavond met drie vrouw sterk aan de start. Samen met Merel Bosma en Iris van der Stelt werd de tactiek van afgelopen winters voorafgaand aan het nieuwe seizoen grondig onder de loep genomen. "We hebben het echt serieus geanalyseerd. Merel was vorig jaar net nieuw in de ploeg en wist af en toe nog niet precies wat ze moest doen. Iris en ik kwamen uit verschillende ploegen; zij reed altijd met Mireille Reitsma en Wieteke Cramer en ik met Mariska Huisman. Dat waren twee ploegen met een heel andere tactische aanpak."
Team mkbasics.nl heeft daarom hard gezocht naar een eigen tactiek, en die lijkt zo aan het begin van het nieuwe seizoen gevonden te zijn. "Je maakt van tevoren natuurlijk een plan voor als het een sprint gaat worden en een plan voor als er een kopgroep ontstaat, maar het zal altijd anders lopen dan je verwacht. We gaan daarom gewoon op onze intuïtie af, en die was goed vandaag."
De enige manier
In de motregen vormde zich in Amsterdam na wat speldenprikken een kopgroep van vijf rijdsters, met daarin twee mkbasics.nl-rijdsters, die al snel een voorsprong van bijna twee rondes op het peloton te pakken had. "Het is de enige manier om hier te winnen. Met al die topsprinters in de baan moeten wij zorgen dat we de koers maken, want zelf zijn we niet snel genoeg", legt Van der Stelt uit.
Een van die gedoodverfde sprintkanonnen is de Italiaanse Francesca Lollobrigida, vorig jaar nog ploeggenoot van de dames, maar nu rondrijdend in de kleuren van Team Lasaulec. "Als we het op een eindsprint aan laten komen, weten we zeker dat Lollobrigida het afmaakt. Gelukkig durven we nu aan te vallen, waardoor wij aan het langste eind trekken. Haar nieuwe team is een stuk minder snel, en wij zijn op elkaar ingespeeld", aldus Van der Geest.
Met hun oud-ploeggenote is het met de concurrentie natuurlijk nog niet gedaan. Want ook Royal A-ware's Carien Kleibeuker en titelverdedigster Elma de Vries (Team Palet Schilderwerken) waren mee in de kopgroep. "Die moet je natuurlijk niet laten wegkomen, want ze blijven hoe dan ook gevaarlijk", lacht Van der Geest. Waar Kleibeuker deel uitmaakte van de kopgroep, besloot haar ploeggenote Irene Schouten het gevallen gat niet dicht te rijden, waardoor ze de aansluiting miste.
Respect
"Irene weet natuurlijk dat Francesca een goede sprint rijdt en dat ze zo fris mogelijk wil blijven en dus zo min mogelijk werk wil verrichten. Ik heb er heel veel respect voor dat ze het vandaag heeft aangedurfd om te verliezen. Dat is lastig voor een winnares als Irene, maar je geeft wel een goed teken af aan Francesca: je gaat dit jaar echt niet meer zo makkelijk winnen als vorig jaar."
Kleibeuker had de overwinning nog wel naar Team Royal A-ware kunnen trekken, maar verloor de eindsprint van Van der Geest. De Vries kwam als derde binnen. "Het is een droomscenario dat het zo gelopen is", besluit Van der Geest. "Het is heel mooi om zo te winnen als team", voegt Merel Bosma toe. "We zijn superblij."
