Voor het wankele loopje krijgen de klinkers in de finishstraat de schuld: "Na drie rondes begonnen mijn voeten al te zwellen, en dat werd steeds erger", luidt het met pijn op het gezicht.
De nationale titel maakt gelukkig een hoop goed. Vonk reed in een kopgroep van drie richting de finishlijn en bleef marathonkanonnen Irene Schouten en Janinta Willems-Crediet voor in de sprint om het goud. "Ik hoopte wel op een podiumplaats, maar dit had ik niet verwacht. Ik wist wel dat de rest zou proberen om achter mij te zitten, omdat ze weten dat ik een goede eindsprint heb. Maar ik zorgde dat ik als derde kwam te rijden. Dat was mijn enige kans."
De nummer twee van het NK is minder enthousiast over de tactiek van Vonk. "Berber heeft het slim gespeeld. Ze heeft 41 kilometer achter me gezeten, dan kun je weinig meer", vertelt Schouten.
"Ze werd onderweg wel kwaad dat ik niet genoeg deed, maar ik kon echt niet meer", legt Vonk op haar beurt uit. "Ik heb na het NK baan/weg last gekregen van mijn liezen en was al blij dat ik aan de start kon verschijnen vandaag."
Na een week vol massages en losfietsen kijkt ze nu met een brede glimlach in de rondte, waar er na afloop van het NK baan/weg van vorige week in Wolvega nog tranen vloeiden. Het kampioenschap in Friesland bracht Vonk niet waarop ze zo op gehoopt had; medailles op de koersen. "Tijdens de baancompetitie in Medemblik won ik nog, dus ik was totaal niet tevreden. Ik had geen optimale vorm." En dat terwijl die vorm er de hele zomer juist al lijkt te zijn, ze won twee wedstrijden in de marathoncompetitie en nestelt zich ook tijdens baancompetities structureel in de top drie.
Twijfel
Het is bijna niet voor te stellen dat 'de Vonk van nu' er nog geen jaar geleden over nadacht om de skeelers en schaatsen in de hoek te gooien. Na een periode van ziek zijn en te weinig rust sloegen de twijfels toe. "Dat was niet leuk. Mentaal kreeg ik een klap. Ik heb negen weken lang niets gedaan en twijfelde of ik doorwilde."
Het schaatsseizoen was inmiddels in volle gang en daar wilde Vonk, die besloot het winterseizoen aan zich voorbij te laten gaan, samen met haar teamgenoten van Ziuz eigenlijk dolgraag bijzijn. Maar dat ging niet. "Ik was eigenlijk gewoon ziek, maar ik wilde zó graag marathons rijden. Ik ben live ook niet gaan kijken en ook uitslagen online of appjes in onze groep waren erg confronterend."
Veel rust en het trainingskamp van de nationale inlineselectie naar de EK-baan in Lagos van februari deden haar goed. "De zon scheen en trainen ging meteen lekker." Een jaar later is de nationale titel binnen en keren ook de ambities terug. "Tijdens het EK zou ik graag een medaille winnen, of in ieder geval top vijf."
"En ik wil ook graag wereldkampioen worden", voegt ze daar nog snel even aan toe. Wel mogen we dan alvast vooruit kijken naar volgende zomer, want dan worden de titels verdeeld in Heerde. "Winnen in eigen land zou prachtig zijn. Ik wil hard trainen, in mezelf geloven en naar mijn lichaam luisteren."
Vanavond is het feest in Huize Vonk. Papa en mama zijn naast de trouwste supporters ook nog steeds hoofdsponsor van de kersverse kampioene. Een beetje extra steun kan Vonk met al die spetterende ambities nog wel gebruiken, en privésponsoren mogen zich dan ook graag melden. "Dat zou heel fijn zijn."
