Er kwam op het ijs van het Runnmeer veel los bij Rick Smit. De stille kracht van AB Vakwerk mocht eindelijk eens zelf de felicitaties in ontvangst nemen, en dat wilde hij weten ook. Maar meer nog dan de zestig kilometer die hij zaterdag aflegde, kwam de blijdschap voort uit de lange weg daarvoor. Zijn langdurige fysieke problemen, het herstel en daarna het simpele feit dat hij steeds net naast de overwinning greep. ''Dat het hier nu wel lukt, is echt geweldig. Ik heb zo naar dit moment uitgekeken, en dan komt het op natuurijs, dat ik toch altijd al zo fantastisch vind.''
De tegenwoordig in Kampen wonende Noord-Hollander sloeg toe in een wedstrijd die min of meer een vreemde eend in de bijt vormt in het circuit van de KPN Grand Prix. Zestig kilometer, daar draait niemand de hand meer voor om. Ook niet op natuurijs. Smit lachte veelbetekenend. Het was, verklaarde hij, een bijzondere koers. ’’Een lange sprint bijna. Want iedereen bleef maar beuken en beuken. Het ging serieus hard, heel pittig. En je denkt dat het een keer minder wordt, maar ze bleven maar doorgaan. Ik had ook niet verwacht dat het tot een sprint zou komen, dacht dat er aan de achterkant zoveel af zouden wapperen dat we hooguit met tien man overbleven. Maar dat viel tegen.’’
Virus
In dat geweld merkte de 28-jarige Smit ook weer hoe fit hij dit seizoen is. Dat is wel eens anders geweest. Het vorig seizoen kon de rijder van AB Vakwerk bijna volledig weggooien. Een virus had hem lang in z’n greep. ’’Dat ging gewoon niet weg. Ik van alles gedaan, heb alles laten onderzoeken, laten uitkammen, tot m’n hart toe. Maar het ging gewoon niet. Hier in Zweden leek ik weer een beetje terug te komen, maar in maart ging het weer mis.’’ Zijn vriendin had de oplossing. ’’Ga gewoon maar door, zei ze, misschien gaat het dan weg. Precies dat gebeurde.’’
Smit vocht, zoals hij het zelf zegt, als een leeuw om terug te komen. Reed ontzettend veel fietswedstrijden. ’’Daar ben ik inderdaad enorm fit van geworden. Maar vervolgens zat het dit seizoen niet echt mee. Een diskwlaificatie in Haarlem, aan de stok met iemand in Enschede. Werd allemaal mijn kant op uitgelegd. Een paar keer podium, en bergen vierde en vijfde plaatsen. Mooi, maar dat weet volgend jaar niemand meer.’’
Gemangeld
In Luleå was hij ook al sterk. Reed hij tot diep in de finale mee met het trio Niels Mesu, Simon Schouten en Frank Vreugdenhil. Maar ook daar ging het mis. ’’Werd ik een beetje gemangeld door die twee jongens van Anema, en viel ik ook nog eens. Op dat moment heb ik me wel afgevraagd of het ooit een keer mijn kant op zou komen. Geen frustratie, ook geen wanhoop. Maar je denkt dat het toch ook wel een keertje mee mag zitten.’’
Die dag kwam zaterdag in Falun. De dag waarop Smit in de sprint zelfs ploeggenoot Gary Hekman achter zich liet. Die fungeerde wel mooi als bliksemafleider. ’’Tuurlijk, iedereen kijkt naar Gary. Maar dit soort aankomsten hebben we op skeelers zo vaak gehad, ook met Crispijn Ariëns erbij. Werden we vaak één, twee en drie. We weten echt wel hoe we dit goed moeten rijden, krijgen alleen zelden de kans. Vandaag dan wel.’’
Bevestiging
Al voor de streep wist Rick Smit voldoende. Dit was hem. ’’Eindelijk, eindelijk’’, verzuchtte hij met stralende ogen. ’’Ik weet echt wel dat ik goed genoeg ben. Maar zo’n overwinning als bevestiging is gewoon zo ontzettend lekker.’’
In het klassement van de Grand Prix bleef Frank Vreugdenhil wel de leider. Hij verdedigt het groene pak morgen, als het peloton opnieuw on actie komt op het Runnmeer. Dan voor een wedstrijd over 150 kilometer.
Marathonschaatsen blijft zich ontwikkelen. De livestream van de wedstrijden in de KPN Marathon Cup maakt daar deel van uit. Wil je ook meer marathon live zien? Ga naar www.marathonschaatsen.com en steun de crowdfunding!
