Het afgelopen seizoen was er eentje om snel te vergeten. "Het was een van de mindere uit mijn carrière", zegt Otterspeer eerlijk. Door ziekte vlak voor de plaatsingswedstrijden miste hij de wereldbekerserie. Het NK Sprint in januari had het piekmoment moeten zijn. Maar op dag twee ging het mis. "De beugel van mijn rechterschaats brak. Ik verrekte daarmee mijn lies, kon niet meer starten en dus het toernooi niet uitrijden. Dat was heel erg zonde. Dan weet je dat het er op zit."
Het vroege einde van het seizoen gaf Otterspeer de tijd om zijn liesblessure goed te laten behandelen, voor het begin van de nieuwe start. "Ik heb het seizoen in ieder geval wel goed afgesloten. Op een zaterdagavond reed ik op een 1000 meter 1.09 laag. Dat zijn goede trainingstijden. Toen dacht ik: oké, ik kan het wel. En daarmee ging ik het seizoen in waar we nu mee bezig zijn."
Het roer om
Dit jaar heeft hij het roer helemaal omgegooid en tot nu toe pakt dat goed uit voor hem. "Ik heb veel geleerd van vorig jaar. Vooral hoe het niet moet. In de voorbereiding heb ik toen een aantal fouten gemaakt. In 2015 ben ik aangereden door een auto. Daar heb ik best lang last van gehad aan mijn schouder. Daarna had ik het gevoel dat ik heel veel wilde inhalen en meer moest gaan doen. Dus ik ben ook een aantal ritjes met die allround jongens mee geweest. Dat is eigenlijk niet bevorderlijk voor een sprinter."
Nu leeft Otterspeer naar eigen zeggen als een echte sprinter. "Alles wat je snel moet doen, moet ook echt snel gebeuren. Wij zitten al veel vaker op een intensief moment in de week terwijl de allrounders nog aan de basis bezig zijn. Ik merk dat ik me daar veel beter bij voel. Bijvoorbeeld tijdens het fietsen probeer ik niet te hard te trainen en dat is wel eens anders geweest. Als je teamgenoten hebt die zo vreselijk hard kunnen fietsen, is het heel verleidelijk om daar soms lekker achter aan te gaan. Daar ben ik helemaal van afgestapt. Ik ben nu meestal een van de eersten die in z'n remmen knijpt en eerder terugkeert."
Zijn eigen ervaring met een aanrijding en de recente botbreuken van ploeggenoten Sven Kramer en Yvonne Nauta zorgen er ook voor dat de sprinter op z'n hoede is. Hoewel hij ze niet wilt vergelijken, weet Otterspeer wel hoe snel het over kan zijn. "Je kan maar beter een keer te veel remmen dan te laat. En je hoeft het geeneens zelf te doen. Ik werd geschept door een auto die mij totaal niet had gezien. Daar lig je dan." Heel blijven in dit olympische seizoen, dat is belangrijk.
's Werelds beste
De nieuwe aanpak van Otterspeer werpt zijn vruchten af blijkt uit testen en de waardes die hij op dit moment produceert. "Ik heb mijn sprint weer terug. De basis is echt stukken beter dan de afgelopen twee jaar. Sterker nog: het beste seizoen in mijn carrière was drie jaar terug en nu haal ik betere waardes." In het jaar na de Spelen van Sotsji werd hij Nederlands sprintkampioen en won zilver op het WK Sprint.
De ploeg heeft veel op het ijs gestaan deze zomer. "De trainingstijden liegen er niet om. Het schaatsen is gewoon prachtig. Zeker als het op hoge snelheid gaat en je schudt rondjes uit je mouw waar je normaal gesproken serieus moeite voor moet doen. Tuurlijk doe je nu ook moeite maar het gaat gewoon een stuk makkelijker. Dat gevoel probeer je eigen te maken en daarmee hoop je te excelleren in de wedstrijden."
Over de ambities voor de komende zes maanden zal niemand zich verbazen. Vier jaar geleden tijdens het olympisch kwalificatietoernooi viel het kwartje net de verkeerde kant op voor de sprinter. Dit jaar moet het wel lukken in december. "Ja, ik wil naar de Spelen. Klaar. En ik wil strijden om het hoogste podium op de 1000 meter. Daar leef je voor." Het liefst pakt Otterspeer ook de World Cups mee. En de NK Afstanden en het WK Sprint staan eveneens genoteerd. "Het is belangrijk om in die cyclus mee te gaan en de wedstrijden op dat niveau te rijden. Maar uiteindelijk draait alles om de Spelen. Zo simpel is het. Ik weet dat als alles goed gaat en ik ben fit, dan kan ik de beste van de wereld zijn. En met die gedachte train ik. Elke dag."
Zomerkamp
Ziet hij de Spelen in Zuid-Korea als zijn laatste kans? "Ik ben nu 28, Stefan Groothuis won volgens mij op z'n drieëndertigste? Het zou kunnen dat dat er nog in zit. Wie weet. Maar dat kun je niet vergelijken. Ik ben nog zeker niet aan mijn eind. Ik voel me nog hartstikke sterk. Nu is het een kwestie van de puntjes op de i zetten en straks beslagen ten ijs komen."
Otterspeer heeft nog niet op het ijs gestaan in de olympische schaatshal van Gangneung. "Vier jaar terug was ik wel in Sotsji met de WK Afstanden en daarna plaats je je niet voor de Spelen. Dit jaar gaat andersom zijn. Laten we het daar maar op houden", zegt hij lachend.
Het is een lange zomer geweest. Na het trainingskamp met het team in Hamar vloog Otterspeer meteen door naar Portugal om te genieten van een welverdiende vakantie met zijn gezin. "Dat was zeker even nodig. We zaten op een prachtige plek daar en het was ultiem genieten. Met frisse moed ben ik weer begonnen met het tweede deel van de zomer. Volgende week gaan we naar Toscane. En dat is het laatste zomerkamp. Dan moeten we er klaar voor zijn."
