Het is de last die Nederland als sinds de introductie van het onderdeel in 2005 met zich meedraagt. Als schaatsland bij uitstek wordt een zege van Oranje als vanzelfsprekend beschouwd en verlies als een verwijtbare gebeurtenis. De rijders in de team pursuit ervaren altijd veel druk. Geen druk om te winnen, maar om niet te verliezen.
Daarbij is het voor de bondscoach een lastige opgave om in een individuele sport als het langebaanschaatsen een echt team te creëren, zeker in Nederland, waar het schaatslandschap met de verschillende profploegen zo versnipperd is. Het is voor Kuiper dus af en toe spitsroeden lopen om de rust rondom de ploeg te bewaken. “Je probeert onrust zo veel mogelijk te vermijden.”
Naast rust is ook vertrouwen van wezenlijk belang bij de achtervolging, merkt Jan Blokhuijsen, die vrijdag met Douwe de Vries en Arjan Stroetinga goud won, op. “Neem Vancouver. Als je al een heel klein beetje ruis op de lijn hebt, gaat het verkeerd.”
In andere landen wordt de ploegenachtervolging heel serieus genomen, zo bleek vrijdag eens te meer. Tijdens de WK in Kolomna lieten Sverre Lunde Pedersen en Håvard Bøkko de 1500 meter schieten met het oog op het teamonderdeel. En dat terwijl beiden ook goed op de schaatsmijl uit de voeten kunnen. De Polen deden hetzelfde, al had kwamen zij lang zo ver niet als de Noorse ploeg die tweede werd.
KPN
Ook in Nederland wordt het belang van het onderdeel onderkend en niet alleen door de schaatsers, maar ook door KPN, de hoofdsponsor van de KNSB. In de aanloop naar Sotsji besloot het de team pursuit te omarmen omdat juist het samenwerkingsaspect het bedrijf aansprak.
KPN stelde de deelnemers aan het onderdeel een flinke premie in het vooruitzicht bij overwinningen op de WK’s en de Olympische Spelen. In Kolomna verdienden de drie rijders en reserve Jorrit Bergsma zo met hun overwinning 100.000 euro en zaterdag staat er voor de vier dames evenveel op het spel.
Volgens Blokhuijsen is die premiepot een goede manier om het onderdeel in Nederland een steuntje in de rug te geven. Dat ziet ook De Vries zo. “Het is geen drijfveer voor ons, maar het is geïnitieerd omdat sommige Nederlanders aanvankelijk verstek lieten gaan. Dat was toen misschien even nodig”, zegt hij. “En misschien trekt het nog steeds jongens net wat gemakkelijker over de streep.”
Inmiddels is de kijk op de team pursuit al anders na vier jaar intensievere aandacht voor het onderdeel. Dat is helemaal zo bij Blokhuijsen, die als olympisch kampioen de ontlading in Sotsji in zijn geheugen gegrift heeft staan. Daarom gaf hij in Kolomna ook al het uiterste. Blokhuijsen: “We rijden allemaal zo hard mogelijk met het oog op de Spelen. Dat is een belangrijk toekomstperspectief, want we willen daar allemaal in die selectie.”
Aan de bak
Het Nederlandse trio reed zo zonder terughoudendheid in 3.40,04 naar de zege op de Kometa-ijsbaan. Het zelfvertrouwen was al voor de rit hoog, ondanks de scherpe tijd van de Noren (3.41,26). “We hadden gelukkig met elkaar al in Inzell gereden en we wisten dat we sneller dan de Noren konden zijn, maar we moesten wel echt aan de bak”, zei Blokhuijsen. “Maar dat maakte de overwinning alleen maar mooier.”
Zowel Blokhuijsen als De Vries pleitten er in Kolomna wel voor om al vroeger in het seizoen met een vastere selectie de voorbereidingen op het onderdeel te beginnen. Het gaat ook op de ploegenachtervolging steeds meer om de details en dus is het van belang dat de ploeg heel goed op elkaar ingespeeld raakt.
