Suzanne Schulting is dit seizoen niet de enige Nederlandse junior die indruk maakt in het internationale shorttrackcircuit. Iets minder nadrukkelijk aanwezig, heeft ook Poutsma (16) haar draai gevonden tussen de grote shorttracknamen. De Betuwse bereikte bij de wereldbekerfinale in Dordrecht de B-finale van de 500 meter. Met de zesde plaats zorgde ze voor haar derde notering in de top tien.
Als vijftienjarige vertrok Poutsma naar Font-Romeu, een wintersportdorpje in de Franse Pyreneeën. Al drie keer eerder was ze hier in de zomer op trainingsstage geweest met haar shorttrackclub. Ze koos bewust voor een verhuizing naar Frankrijk. In Font-Romeu woont ze op een sportinternaat en kan ze school en schaatsen makkelijk combineren. “Ik wilde graag naar het buitenland. Het sprak me aan. Iets anders, nieuwe ervaringen en een tweede taal leren. Dat is veel waard.”
Keuze als persoon
De talentvolle shorttrackster had ook kunnen kiezen voor een plek in Jong Oranje. Het betekende dat ze hoe dan ook haar ouderlijk huis moest verruilen, maar dan voor een gastgezin in Heerenveen. “Daar had ik heel veel zelfstudie moeten doen. Dat ligt mij niet zo. Nu zit ik gewoon in de klas en op een kostschool”, legt Poutsma uit. “Ik heb de keuze niet als sporter gemaakt, maar als persoon.”
Al snel viel ze op bij de Franse shorttracktrainers, in haar eerste seizoen in Font Romeu kon ze meetrainen met de Franse ploeg. Dit seizoen debuteerde ze voor Frankrijk op het hoogste mondiale niveau. “Het was een kans die ik wilde pakken. Wedstrijden kunnen rijden en wat kunnen betekenen voor de relayploeg”, stelt Poutsma. “Ik help hen met de relay, tegelijkertijd profiteer ik daarvan doordat ik individueel kan rijden.”
Haar eerste jaar tussen de wereldtop bracht gelijk succes. De eerste wereldbekermedaille heeft de B-juniore al te pakken. Op de Nederlandse baan waar ze vele trainingsrondjes schaatste, greep ze twee weken geleden met de Franse ploeg het brons op de aflossing. Bovendien verbeterde Poutsma in Dordrecht het Franse juniorenrecord op de 500 meter (43,448). Een tijd waarmee ze een kleine seconde sneller is dan het Nederlandse juniorenrecord van Schulting.
Draai vinden
Het eerste jaar in Frankrijk was voor Poutsma moeilijk. Ze moest haar draai vinden, 1400 kilometer van huis. In een vreemde omgeving, op een nieuwe school en in een taal die ze nauwelijks sprak. Tot overmaat van ramp stak de ISU na de eerste wedstrijd een stokje voor haar deelname aan de Europese Starclass-wedstrijden onder de vlag van een Franse club, waardoor ze het hele seizoen geen wedstrijden kon schaatsen.
Twijfels staken de kop op. Had ze wel de juiste keuze gemaakt? “Het was lastig te accepteren. Ik was alleen maar aan het trainen, maar had niets om voor te trainen. Ik heb me vooral gericht op school en op het leren van de taal, maar keek erg uit naar de vakanties in Nederland”, kijkt Poutsma terug. “Nu ik grote wedstrijden schaats, voel ik me zekerder over mijn keuze.”
Die eerste grote wedstrijd schaatste ze eind oktober in Montreal. “Na een jaar zonder wedstrijden was ik uit mijn wedstrijdroutine. En dan sta je op de 500 meter meteen naast Marianne St-Gelais (de Canadese topsprintster, red.). Dat is gaaf, je leert van hen. Het is mooi dat ik daarin mee mag rijden.” Toch was de eerste wedstrijd een beetje onwerkelijk voor Poutsma. Op de aflossing trof ze gelijk de Nederlands ploeg. “Dat was wel een beetje raar. Het is toch een apart gevoel om tegen Nederland te schaatsen.”
Rijker als persoon
Wat de tweede taal betreft kan Poutsma – na anderhalf jaar - een vinkje plaatsen. “Het is de enige taal die ik de hele dag spreek. Ik mis nog een kleine klik om te kunnen zeggen dat ik het vloeiend spreek. Uitdrukkingen zijn moeilijk te leren als je niet met de Franse taal geboren bent”, legt Poutsma uit, terwijl ze af en toe naar de Nederlandse woorden moet zoeken.
Het is niet het enige wat haar vertrek naar Frankrijk haar opleverde. “Ik ben rijker geworden als persoon. Vroeger was ik altijd verlegen. Dat je zoiets ondernomen hebt, daar krijg je een kick van. Ik ben sterker geworden”, stelt Poutsma, die geniet van het rondreizen voor het schaatsen. “Ik weet nu wat ik wil. Het eerst jaar was een avontuur. Nu ben ik nog steeds bezig met een avontuur, maar met een duidelijk doel.”
Voorlopig kijkt de jonge shorttrackster maar een paar jaar vooruit. “Ik kijk naar 2018, maar er is nog veel werk te doen”, doelt ze op de Olympische Spelen van Pyeongchang. “Ik wil mijn school – het Franse VWO - afmaken en op de Spelen staan met Frankrijk.”
Verder gaan de toekomstplannen van Poutsma nog niet, maar schaatsen voor Nederland sluit ze niet uit. “Het niveau in Nederland is heel hoog. Over twee jaar ben ik pas achttien. Na 2018 weet ik nog niet wat ik ga doen. Het antwoord op die vraag heb ik zelf ook niet.” Het zou weer een jaar zonder wedstrijden betekenen, wil ze weer voor haar vaderland kunnen uitkomen. “Dat is best wel een drempel, maar kan mij ook de tijd geven om met mijn studie te starten.”
Aan de nabije horizon blinkt het WK in Ahoy volgend jaar. Daarop heeft Poutsma haar vizier staan. “Dat is een andere ambitie, het lijkt mij heel gaaf. Een WK in eigen land, dat wordt een spektakel.” Poutsma mag dan wel het wit-blauw van ‘Les Bleus’ dragen, in haar hart blijft ze natuurlijk een Nederlandse.
