Haar dochter Suzanne (19) heeft op het ijs niet zoveel last van zenuwen. Of ze nu tegen een paar sterke Koreaanse schaatssters rijdt of tegen Yara van Kerkhof. Ze rijdt vol bravoure over het ijs en laat in de finale van de 1500 meter een prachtige inhaalactie zien. ,,Dat stoïcijnse had ze als klein meisje al,’’ vertelt haar moeder. ,,Dan deed ze als meisje van acht mee aan de Friese turnkampioenschappen en moest ze een koprol maken op de balk. Iedereen viel er vanaf en zij maakte rustig die koprol. Ze weet als geen ander hoe ze haar zenuwen in bedwang houdt.’’
Zo nam ze op de 1500 meter met een inhaalactie en een goede versnelling ook de leiding over en won haar eerste nationale titel bij de senioren. Voor Yara van Kerkhof en Rianne de Vries, haar tegenstanders en ploeggenoten van Oranje. ,,Die inhaalactie was bepalend,’’ zegt Jan Schulting, haar vader. In zijn dagelijks leven coacht en traint hij de voetbalsters van Heerenveen, maar nu zit hij als ‘papa’ en supporter op de tribune in de hal van de Jaap Edenbaan.
Hij is apetrots op zijn dochter, maar tegelijk ook kritisch. ,,Ze schaatste in het begin een beetje teveel aan de buitenkant,’’ zegt hij. ,,Dat is wel een risico. Stel nou dat één van die andere meiden onderuit gaat en Suzanne meeneemt? Dan heb je wel je schaats kapot. Maar ik begrijp het ook, hoor. Ze wil niet de hele tijd op kop rijden, want dat is erg vermoeiend. Uiteindelijk heeft ze het goed gedaan en met die knappe inhaalactie de titel veroverd.’’
Sport dat zit bij de Schultings in de familie. Suzanne is niet de enige die op topniveau sport, want haar zusjes Marieke en Jolien (15) doen aan turnen, dansen en hockey. En haar vader is niet alleen coach van Heerenveen, maar heeft in de jaren tachtig maar liefst 315 competitiewedstrijden in het eerste team van Heerenveen gespeeld. ,,Dat zit sportieve zit in onze familie,’’ vertelt Suzanne Schulting. ,,Maar mijn ouders hebben mij nooit gepusht, hoor. Ik wilde vroeger nooit op schaatsen, maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik als Fries meisje leerde schaatsen. Met al die slootjes rondom ons huis in Tijnje ging ik al snel het ijs op.’’
Haar vader is voetbaltrainer en haar moeder is fysiotherapeut. Met de support van haar ouders zit het wel goed en toch is Suzanne vanaf jongs af aan haar eigen weg gegaan. Op haar zestiende ging ze het huis uit en verhuisde ze naar haar eigen stekkie in Heerenveen. ,,Ik moest bijna elke dag zo’n 15 kilometer fietsen naar Thialf,’’ vertelt ze. ,,Daarvoor moest ik elke ochtend om 5.45 op en een uur fietsen. Daarna naar school, weer trainen en daarna weer naar huis. Dat was te hectisch voor mij. Door op mezelf te gaan wonen in Heerenveen, kon ik veel meer rust pakken en ging het ook beter met schaatsen en school.’’
Haar vader knikt. ,,Dat onafhankelijke herken ik wel vanuit mijn eigen sport,’’ zegt hij. ,,Je moet je eigen weg kiezen, zonder dat je naar iedereen moet luisteren. Haar coach is bepalend, maar verder? Verder moet ze vooral haar eigen pad gaan en doen wat goed voelt.’’
Suzanne Schulting verrast dit seizoen vriend en vijand met haar goede prestaties op het ijs. Bij de wereldbekerwedstrijden won ze al vijf medailles en ging vol bravoure de strijd aan met haar buitenlandse concurrentes. Ook bij het NK Afstanden reed ze goed en plaatste zich voor het EK Sprint. Dat EK Sprint zei ze later weer af, omdat ze niet haar voorbereiding voor het EK Shorttrack in de war wilde laten schoppen. Ze deed liever aan het NK Shorttrack mee. ,,Ik heb dit jaar een grote sprong gemaakt,’’ vertelt ze. ,,Ik had niet verwacht dat het zo hard zou gaan. Ik heb dit jaar hard aan mijn techniek gewerkt en ben een stuk sneller geworden. Dat werpt nu zijn vruchten af.’’
Haar ouders volgen haar verrichtingen glunderend vanaf de tribune. Apetrots zijn ze als Suzanne de ene na de andere nationale titel (1500 en 500 meter, red) pakt. ,,Suzanne heeft haar eigen leerproces gevolgd,’’ vertelt Jan Schulting. ,,Vroeger had ze wat meer last van zenuwen en leefde ze meer in extremen. Het was vaak alles of niets en daar is ze nu een stuk rustiger in. Ze is bereid om fouten te maken en ze leert daarvan. Dat is een prachtig proces om te zien.’’
