Het succesvolste schaatsduo op dit moment is zonder twijfel Jorrit Bergsma en Heather Richardson. De Nederlandse langebaan- en marathonschaatser trouwde in mei met de Amerikaanse sprintkoningin: "Haar moeder was geen fan van me."

"Wil je koffie?" vraagt Heather in gebrekkig Nederlands, terwijl Jorrit een banketstaaf aansnijdt in de keuken van hun huis in Oldeboorn. Of Aldeboarn, zoals Jorrit in het Fries zegt. Het stel woont nu ruim anderhalf jaar in het karakteristieke grachtenhuisje aan het water, samen met hond Yuki.

Aan datzelfde water, op een paar honderd meter afstand, groeide Jorrit op in de woonboot van zijn ouders. Heather verruilde het Amerikaanse North Carolina voor het Friese dorp, op zo'n 6700 kilometer vliegafstand. Nu schaatsen de Bergsma's samen voor Team Clafis. We spreken het duo voor de kerst over de liefde, hun gezamenlijke leven als topschaatser en hun carrière.

Van ontmoeting tot aanzoek

Heather: "In 2011 tijdens de wereldbeker in Rusland viel Jorrit me voor het eerst op. Hij trok mijn aandacht, zag er leuk uit. Ik zocht hem op online. Maar ik stuurde later pas een berichtje."

Jorrit: "Ik wist wie ze was, maar we hadden elkaar nooit gesproken. Nadat ik de tien kilometer in Heerenveen had gewonnen, kreeg ik ineens een berichtje via Twitter. Ze wilde afspreken en we wisselden nummers uit."

Heather: "We sms’ten een beetje, maar het was ongemakkelijk omdat we elkaar niet kenden en niks te melden hadden."

Jorrit: "Tijdens de volgende wereldbekerwedstrijden spraken we voor het eerst af. In de Subway in Heerenveen, ha. Daarna vertrokken we naar Berlijn voor de laatste wereldbeker van dat seizoen. Toen begon het pas echt."

Heather: "Na Berlijn waren we een stelletje. Daarna zouden we elkaar maanden niet zien. Maar ik hintte: 'Zal ik terugkomen deze zomer?'"

Jorrit: "Het ging mij wel wat snel. Ik wilde haar eerst beter leren kennen, had iets meer tijd nodig. Toen begon ik haar echt leuk te vinden."

Heather: "Nadat we elkaar een jaar kenden gingen we naar mijn familie in North Carolina. Mijn ouders hielden er wel rekening mee dat ik thuis zou komen met een buitenlander, maar hadden misschien op iets anders gehoopt."

Jorrit: "Vooral je moeder. Ze was geen fan van me."

Heather: "Maar toen ze je beter leerde kennen was het goed. Ze zag dat je een goede jongen bent en lief voor me was."

Jorrit: "In Myrtle Beach vroeg ik haar ten huwelijk. Ik had haar vader al om toestemming gevraagd, maar Heather had me gewaarschuwd: 'Vraag het mijn moeder ook.' Ik was het een beetje vergeten, een paar minuten voor het aanzoek belde ik haar pas op."

Heather: "Jorrits aanzoek was mooi. Hij was 's ochtends het bed uit geslopen en had in het zand 'Marry Me' geschreven. Ik zag het vanaf het balkon en rende meteen naar buiten."

Jorrit: "We zijn dit jaar in mei getrouwd in North Carolina. We moesten veel regelen en wilden dat niet in het olympisch jaar doen."

Foto : Neeke Smit

Nederland

Heather: "Het leven in Amerika is anders dan hier. In Nederland eten we altijd thuis, in Amerika koken we nauwelijks. Hier kun je overal fietsen, in Amerika rijden overal auto's. Daar stap je niet zomaar op de fiets om te gaan trainen. En iedereen houdt hier van schaatsen."

Jorrit: "Onderling hadden we geen last van cultuurverschillen."

Heather: "Ik mis mijn familie, maar spreek mijn moeder twee of drie keer per dag. En ik heb een hekel aan de temperatuur hier. Maar het was geen moeilijke beslissing om hierheen te verhuizen, voor het schaatsen is het goed. Jorrit wil lang door blijven schaatsen, dus waarschijnlijk blijven we hier wonen. Dan spreek ik hopelijk beter Nederlands, zodat ik ook mijn eigen dingen kan doen. Maar ik zal vast vaker teruggaan naar Amerika, buiten het seizoen of als Jorrit op trainingskamp is."

Jorrit: "Ik wil lang door blijven gaan, maar dan vooral in het marathonschaatsen. Langebaan is mooi, een gevecht tegen jezelf en tegen de tijd. Het moet kloppen van de start tot finish. Maar marathonschaatsen is relaxter, je doet het met je team. Je hoeft niet altijd perfect te schaatsen, als het tactisch maar klopt. Er gaat niks boven een marathon op natuurijs. Fantastisch."

Heather: "Ik weet nog niet hoe lang ik door wil, zolang ik het leuk vind. Sowieso tot Pyeongchang, daarna zie ik het wel. Nu gaat het in ieder geval goed!"

Resultaten

Heather: "De Spelen in Sotsji waren voor de Amerikaanse schaatsers een grote teleurstelling. Er is veel gezegd over de schaatspakken, maar dat was niet de belangrijkste reden. Het lag ook aan de sfeer. We kwamen in een neerwaartse spiraal."

Jorrit: "Het tegenovergestelde gebeurde bij ons. Wij kwamen in de perfecte spirit. Jullie voorbereiding was ook anders dan anders; trainden ineens buiten en op hoogte. Iets wat jullie nooit deden."

Heather: "Dat klopt. Waarom weet ik ook niet. Het was jammer, maar ik was evengoed heel blij voor Jorrit. Ik was er voor hem en hij was voor mij."

Jorrit: "We praten over elkaars resultaten. Alhoewel ik graag snel vooruit kijk. Na zo'n slechte 10 kilometer, als vorige maand in Salt Lake City, kan ik chagrijnig zijn, maar dat ook snel loslaten. Je leert meer van een slechte race dan van een goede. Dat zegt onze coach Jillert Anema ook altijd. Hij wil er meteen over praten."

Heather: "Ik zit er vaak iets meer mee dan Jorrit. Ik denk eerst dat er wat moet veranderen na een slechte race, zonder er meteen van te kunnen leren."

Jorrit: "Jillert wil dan met Heather praten, maar dat wil ze niet."

Heather: "Ik heb iets meer tijd nodig om het eerst voor mezelf uit te zoeken. Ik vertrouw Jillert hoor, hij is een goede coach en wil ons betere schaatsers maken. Maar als het slecht gaat, praat ik eerst liever met Jorrit." 

Foto : Neeke Smit

Schaatsgevecht

Heather: "Jorrit is gefocust en gestructureerd. Ik kan weleens denken: die fietstraining komt straks wel. Jorrit niet. Dat helpt mij om gemotiveerd te blijven."

Jorrit: "We motiveren elkaar. Heather heeft zoveel talent. Ze is sterk, ook op de fiets. Als we samen een sprintje doen, maak ik geen kans. Op het ijs is ze op de 500 meter ook sneller. Ze zou een goede allrounder zijn, maar haat de vijf kilometer."

Heather: "Ha, ja. De 500, 1000 en 1500 meter zijn nou eenmaal mijn favorieten."

Jorrit: "Het is mooi om te zien hoe ze stuivertje wisselt met Brittany Bowe. Eerst rijdt Heather een record op de 1000 meter en Brittany op de 1500 meter. Daarna verslaan ze elkaar weer. Ze zitten zo dicht bij elkaar. Ik kijk graag naar haar wedstrijden, maar dat is soms ook lastig. Je bent zo zenuwachtig voor een ander. Het beïnvloedt je resultaten als je daarna zelf nog moet."

Heather: "Ik kijk ook niet naar Jorrit als ik vlak daarna zelf moet. Jillert wil dat ook niet. Het is fantastisch dat het nu zo goed gaat. Ineens klopt alles. Dat gevecht tussen Brittany en mij is mooi, ze is ook nog eens een vriendin van me. Jorrit heeft natuurlijk ook die battle met Sven Kramer."

Jorrit: "Het is mooi voor de sport om een strijd te kunnen zien. Ik heb er ook geen problemen mee als mensen naar de band tussen Sven en mij vragen. Dat is logisch; hij won veel en ik kwam daartussen. Een gevecht brengt het beste in jezelf naar boven en maakt de winst alleen maar mooier."

Terwijl Heather de afgelopen dagen kerst vierde bij haar familie in North Carolina, maakte Jorrit zich op voor de NK afstanden.

Jorrit: "Het is jammer dat we met kerst niet bij elkaar zijn. Maar het is belangrijk voor Heather dat ze tijd doorbrengt met haar familie.

Heather: "En ik volg zijn wedstrijden wel, hoor!"