Dit seizoen eindigde hij vaak op één van de onderste plaatsen, maar daar zit hij niet mee. “Ik ben net begonnen en moet nog veel leren. Dat komt vanzelf, ik ben in verhouding één van de jongsten. Ik rijd nu bijvoorbeeld ook nog marathons. Weliswaar op laag niveau, maar het is toch een heel andere discipline."
"Bij schoonrijden komt een heel andere techniek kijken. Maar ik vind het mooi en kwam via Henk Wartenhorst, die bij dezelfde club zit als ik en met wie ik al jaren rondjes rijd, in aanraking met het schoonrijden. Ik heb vorig seizoen een paar proeflessen mee gedaan en toen werd er al meteen, lekker op z´n Westfries, gezegd: 'nou, jij kan wel pittig schaatsen, doe eens aan een wedstrijd mee'."
"Dat leek me wel wat, dus ben ik me gaan verdiepen in de theorie en de techniek en heb dat geprobeerd te vertalen naar mijn eigen lichaam op het ijs. Want dat is best lastig: je moet statig rijden, maar ook elegant. Ik ben ook best lang met het materiaal bezig geweest."
"Nu ga ik proberen mezelf te verbeteren, want ik heb nog wel eens de neiging om het té goed te willen doen. En dan gaat het juist fout. Dat moet ik nog afleren, want met schoonrijden moet je vooral op je gevoel werken.” Dat lukte in Utrecht: Kuiper eindigde verrassend als derde!
Emile Kallen
Emile Kallen, voorzitter van de LVS (Landelijke Vereniging van Schoonrijders) en één van de tien juryleden tijdens het NK, is blij met nieuwe gezichten. “Dat is goed voor de sport.”
Daarom is hij ook zo blij met de enthousiaste aanmeldingen voor de trainerscursus die dit voorjaar van start gaat. “Twaalf cursisten op een ledental van tweehonderdvijftig is veel, dat is super. Het is ook een mooie mix van dames en heren, Hoofdklasse- en A-rijders en uit alle trainingsgroepen in Nederland. Het wordt tijd dat het trainerskorps een beetje wordt opgeschud voor de toekomst.”
Later in het jaar begint er eveneens een jurycursus en ook daar verwacht Kallen veel van. “We hebben heel hard nieuwe juryleden nodig. We lopen hier vandaag met wel z’n tienen, maar dan mag er ook geen eentje uitvallen…”
Riet van Diemen
Aandachtig toeschouwer Riet van Diemen, inmiddels 85 jaar, bekijkt zowel rijders als jury kritisch, en met gemengde gevoelens. “Tot een paar weken geleden stond ik zelf nog op het ijs, want dat schoonrijden doe ik zo graag. Maar ik voel me niet meer helemaal zeker op m’n schaatsen en dacht: moet ik wachten tot ik een keer val en het gevaar opzoeken? Toch maar beter van niet, al gaat het me wel aan het hart, want het is een machtige sport.”
Van Diemen werd zelf verschillende keren nationaal kampioen en houdt nu in de gaten hoe de anderen het doen. “Vergis je niet, het is een zeer technische sport en de jury let overal op: houding, afzet en of de deelnemers naar het ijs kijken, want dat mag niet.”
Ze vindt het jammer dat er niet meer publiek is. “Het is zo mooi om te zien, er zou echt meer ruchtbaarheid aan gegeven moeten worden. Maar door het gebrek aan natuurijs deze winter hebben de mensen de schoonrijders weinig in actie kunnen zien. Dus ook niet in klederdracht, zoals we twee jaar geleden nog in Hindeloopen een demonstratie hebben gegeven. De mogelijkheid om reclame te maken valt een beetje weg.”
