Bij de vrouwen won de Italiaanse Francesca Lollobrigida, nadat Irene Schouten was gedeklasseerd naar de tweede plek. De vrouwen hadden een handgemeen in de eindsprint.
“Ik was liever alleen gefinisht,” aldus Bart Swings (Powerslide). “Na vorig jaar had ik wel twijfels of ik de sprint zou kunnen winnen.” Swings verloor vorig jaar de eindsprint met een halve meter verschil van Hekman.
Onttroond kampioen Hekman (Van Werven) had zwaar de smoor in. “Ik had door moeten rijden toen ik op een gegeven moment een voorsprong had van vijftien meter. Dan was ik Bart kwijt geweest. Hij ging aan, maar kreeg kramp en stopte. Ik twijfelde toen ik die kleine voorsprong had, en dat had ik niet moeten doen. Normaal doe ik het in de sprint. Maar mijn wielen waren zo ver afgesleten dat ik niet genoeg grip meer had.”
“Het is eigenlijk gegaan zoals ik wilde,” stelde veelvoudig wereldkampioen Swings vast. “We hadden een kopgroep van tien, waarin de grote ploegen vertegenwoordigd waren. Die halveerde tot vijf.”
Swings had vorig jaar aangekondigd dat hij ‘terug zou komen om te winnen’. Dat hij daarbij geen ploegmaats tot steun had, hinderde hem niet. “Ik heb een paar keer aangevallen, maar na zestig kilometer alleen komen te zitten vond ik te vroeg.”
Alexis Contin (C-A-F), viervoudig wereldkampioen, reed zijn eerste wedstrijd van honderd kilometer. “Ik kreeg kramp in de sprint, maar dat mag geen excuus zijn. Het was zwaar voor iedereen.” Hekman: “Ik zag op zijn hartslagmeter dat hij steeds rond de 185 zat, dus hij was aardig kapot.”
De andere twee mannen bij de kopgroep van vijf waren Robert Post (vierde) en Ingmar Berga (vijfde). Niemand had voorzien dat de beslissende slag al in de eerste kilometer van de wedstrijd zou vallen. Karlo Timmerman en Ian van Zutphen demarreerden, wat de aanzet was tot een leidende groep van elf. Van Zutphen moest ze laten gaan, de rest nam een beslissende voorsprong.
Eén van de toppers die de slag misten was Crispijn Ariëns (Van Werven), de wereldkampioen op de marathon van twee jaar geleden. “Ik had er naar toe moeten rijden. Maar ik hoorde dat het verschil een halve minuut was. Niemand werkte mee om er achteraan te gaan. In mijn eentje een halve minuut dichtrijden zag ik niet zitten. Bovendien wist ik ook niet dat de wedstrijd binnen drie kilometer beslist zou zijn.”
De voorsprong van de koplopers liep snel op tot drie minuten. Ariëns: “Het was net of de motor weggevallen was uit het peloton.” Toen de achtervolging in de tweede helft van de race alsnog enige vorm kreeg, liep de achterstand terug tot twee minuten, maar daar bleef het bij.
Relatief gezien reden de mannen harder dan vorig jaar, toen Gary Hekman een recordtijd van twee uur en 45 minuten neerzette. Maar de nieuwe stukken asfalt die toen in het parcours zaten waren nu weer bedekt met split. Toch was de eindtijd nu nauwelijks langzamer: 2.46,55. Robert Post won de Willem Poelstra-trofee voor de meest strijdlustige rijder.
Vrouwen
Ook de wedstrijd bij de vrouwen, die zestig kilometer reden, kreeg een niet-Nederlandse winnaar. Irene Schouten (C-A-F-Powerslide) ging weliswaar als eerste over de streep, maar ze werd later gedeklasseerd door de jury. Met medevluchtster Francesca Lollobrigida had Schouten de rest van de vrouwen achter zich gelaten. In de sprint met twee ontstond een schermutseling.
Schouten: “Ze wou binnendoor passeren, maar daar was geen ruimte. Ik blokkeerde haar met mijn skeeler. We raakten uit balans en grepen elkaar vast.” Lollobridiga: “Ze greep me vast toen ik er voorbij wilde. Dat was nergens voor nodig. Toen ben ik gestopt met sprinten.”
De Italiaanse wereldkampioene diende protest in bij de jury. Die besloot haar de eerste plek toe te wijzen. Daarop diende Schouten weer protest in, maar ze kreeg te horen dat ze daarmee te laat was.
Schouten: “Toen we samen weg waren, heeft Lollobrigida weinig kopwerk gedaan. Ik wilde doorrijden, omdat anders de anderen weer achterop konden komen. Een paar keer heb ik geprobeerd haar kwijt te raken, maar ze is snel; ze bleef achter me zitten.”
Sharon Hendriks (Sprog) legde beslag op de derde plek. Zij zat in een groepje masters en beloften met Janita Willems-Crediet, die vierde werd, en Carien Kleibeuker, die als vijfde eindigde.
Beloften en masters
Willem Hoolwerf was de snelste bij de beloften. De C-A-F-rijder uit Eemdijk hield Rik Qualm uit Wassenaar (tweede) en Rico van Damme uit Yerseke (derde) achter zich.
Frank Fiers werd eerste bij de masters. Hans van Apeldoorn finishte als tweede, Harry Kamstra als derde. “Kamstra ging al aan met nog 1500 meter te gaan,” aldus Fiers. “Veel te vroeg in mijn ogen. De laatste bocht kon hij niet houden.” De Vlaming won in het verleden de Bartlehiemtocht ook een keer als A-rijder.
Niek Bravenboer was de beste bij de masters 50+, gevolgd door Kees Cijsouw en Gerrit Terpstra.
