Als jong meisje had ze altijd gedacht dat sprinten haar domein was. Die gedachte veranderde toen ze tijdens een trainingskamp in Inzell een keer een 1500 meter ging proberen. Ze verbaasde zichzelf enorm door haar PR met maar liefst vierenhalve seconde te verbeteren. En dat terwijl ze er nooit voor getraind had. "Vanaf dat moment ben ik er meer op gaan trainen", vertelt de 24-jarige Zuidwoldse tijdens de teampresentatie van Team FrySk. "Ik ben ook niet echt een sprintster."
Inmiddels is Hijlkema van alle markten thuis en rijdt ze zo'n beetje alle afstanden die er te rijden zijn. Het ene weekend rijdt ze de kortste sprintafstand en het andere weekend staat ze aan de start van een marathonwedstrijd. "Ik vind die afwisseling leuk. Een marathon gebruik ik vooral als training voor de langebaan. Tijdens een marathon merk ik wel dat ik een langebaner ben. Ik vind het lastig om me in een hectische finale te positioneren, ik mag soms wat meer lef tonen."
Constant
Hijlkema kende als rijdster van Team FrySk een goed seizoen. Met name tijdens de NK Afstanden presteerde ze naar eigen zeggen boven verwachting. Op vier afstanden (de 1000, 1500, 3000 en 5000 meter) verbeterde ze haar best gereden tijden en dankzij een goede 3000 meter kreeg ze – weliswaar na een aantal afmeldingen – een uitnodiging voor de World Cup in Hamar. "Dat had ik echt niet verwacht, en zeker niet op de 3000 meter", glimlacht ze.
Ze reed in de eerste rit van de B-groep en hoewel er weinig publiek was, vond Hijlkema het een 'hele mooie ervaring'. Of ze er ook nog wat van geleerd heeft? "De wedstrijd zelf is niet anders, ik heb vaak genoeg een drie kilometer gereden. Het is vooral alles eromheen waar je aan moet wennen. Ik hoop dat ik dit vaker mee mag maken, maar dan moet ik eerst zorgen dat mijn niveau constant wordt. Dat ik aan zo'n wedstrijd mee heb mogen doen, geeft in ieder geval veel vertrouwen voor de toekomst."
Toch is het halen van de World Cups niet het grootste doel voor komend seizoen. Omdat er niet één afstand is waar ze bovenuit springt, mikt ze net als afgelopen seizoen op een goed allroundklassement. Vorig jaar eindigde ze tijdens het NK als negende en dit seizoen wil ze in ieder geval de laatste afstand rijden. "Ik hoop dat ik mee kan doen voor een plek bij de eerste zes in plaats van bij de eerste negen, maar daarvoor moet ik wel vier constante races rijden. Het afgelopen NK Allround had ik beter verwacht en gekund."
Hel van '63
Het mag geen grote verrassing heten dat Hijlkema in de schaatssport terecht is gekomen. Haar hele familie ademt schaatsen, op haar broertje na. De in april overleden Jan Uitham (94) was de overgrootvader van Hijlkema. Uitham eindigde in De Hel van '63 als tweede achter Reinier Paping en was tot op het eind een groot liefhebber van de schaatssport. "Hij wilde alles op tv zien en keek alle wedstrijden die ik reed. Hoewel hij mentaal en fysiek achteruit ging, bleef die interesse altijd wel. Ja, hij was zeker trots!"
Voor Hijlkema zullen de verhalen voor altijd in haar geheugen blijven. "Als ik bij hem was, ging het altijd over schaatsen", zegt ze lachend. "Ik heb die verhalen zo vaak gehoord. Overal waar hij kwam, werd hij er weer naar gevraagd." Hijlkema kan zich niet voorstellen hoe de omstandigheden vroeger geweest moesten zijn. "Ik heb weleens een kortebaanwedstrijd op natuurijs gereden en toen was het vrij koud. Maar zo koud als in 1963? Ik kan me dat echt niet inbeelden. Ik hoop dat 'ie ooit nog eens komt en dan ga ik hem absoluut rijden!"
