Kijk niet raar op als je in het krachthonk van Thialf een jongetje van drie aan de gewichten ziet hangen. Als het even kan, dan gaat Sant Jan met zijn vader Hein Otterspeer mee naar de krachttraining en probeert net als zijn vader meer kracht te kweken. "Alles wat papa doet vindt hij leuk", zegt Otterspeer lachend. "Als ik ga krachttrainen, dan staat hij ook met gewichten te smijten. Sant Jan is een kereltje met een hoop energie en hij vindt het geweldig om tussen die sporters rond te stappen."
"Ik ga vaak vroeg in de middag trainen, zodat er niet teveel andere mensen in de zaal zijn en hij niemand voor de voeten loopt. Dat vind ik wel belangrijk. Maar verder is het geweldig om met hem samen zo'n krachttraining te doen. Dan help ik hem met zijn gewichtjes en dan moedigt hij daarna mij weer aan. Dat werkt motiverend."
Op het ijs gaat dat precies zo. Bij de wedstrijden stapt Sant Jan nog net niet het ijs op, maar hij staat wel met zijn moeder, Bettelien, te springen op de tribune en moedigt al juichend zijn papa aan. "In het begin was iedereen met een geel-zwart pak zijn papa, maar nu herkent hij mij op het ijs en roept papa, papa. Schaatsen doe ik natuurlijk voor mezelf, maar als ik goed rijd, ben ik wel extra trots als mijn vriendin en mijn zoontje daar staan. Ik vind het mooi om dat met hen te delen."
Zwakke plek
De geboren Gouwenaar ging de afgelopen maanden door een moeilijke periode heen en kon de steun van zijn zoontje en zijn vriendin goed gebruiken. Nadat hij een paar jaar geleden al was aangereden door een auto, ging hij afgelopen zomer bij een schaatstraining opnieuw hard onderuit. "Ik kwam op de rechterkant van mijn onderrug terecht en daar heb ik lang last van gehad. Ik had zoveel pijn in mijn rug en mijn bekken dat ik op andere plaatsen van mijn lijf ging overcompenseren."
Otterspeer had zelfs zoveel last dat hij niet pijnvrij kon schaatsen. "Ik ging met pijn in mijn rug naar bed en stond met pijn weer op. Dat was één van de moeilijkste perioden uit mijn carrière. Ik heb echt op een kantelpunt gestaan of ik nog wel verder wilde met schaatsen. Ik had zoveel pijn en zag het even niet meer zitten. Ik heb me daar mentaal overheen gezet en toen het fysiek iets beter ging, kreeg ik ook weer hoop. Ik weet dat ik keihard kan schaatsen en de besten van de wereld kan verslaan als alles bij mij klopt. Die gedachte hield me overeind."
Door veel rekken en strekken en behandelingen van zijn fysiotherapeut gaat het nu beter met zijn rug. Otterspeer kan eindelijk weer vrijuit schaatsen en reed tijdens een trainingswedstrijd vorige week één van zijn beste duizend meters van het seizoen. "Ik zal altijd rekening moeten houden met mijn rug", zegt hij. "Het blijft een zwakke plek van me die ik goed moet verzorgen. En als je in Nederland met de top van het sprinten mee wilt, dan moet je fysiek wel in orde zijn. Gelukkig gaat het steeds beter en hoop ik op het NK Sprint weer hard te kunnen schaatsen."
Feest
Zijn zoontje en zijn vriendin zijn daarbij zijn grootste steun. "Sant Jan staat zo vrolijk en onbevangen in het leven. Voor hem is het leven één groot feest en dan vergeet ik ook mijn eigen malaise weer. Ik ben een topsporter, maar thuis draait de wereld niet alleen om mij. Ik heb een zoontje en een vriendin die ook aandacht nodig hebben. Ik wil mijn gezin niet vergeten."
"Het is niet altijd gemakkelijk om het vaderschap en het schaatsen te combineren. Op topniveau schaatsen is leuk, maar je bent ook veel weg. We gaan soms van wedstrijd naar wedstrijd en van trainingskamp naar trainingskamp. Mijn zoon is nu drie jaar en hij begint alles steeds beter door te krijgen. Hij vraagt me soms ook waarom ik nu weer weg ga. Dat maakt het lastiger om voor het schaatsen weken achtereen van huis te zijn."
Otterspeer blijft een topsporter in hart en nieren en hij wil niets liever dan keihard schaatsen. Maar tegelijkertijd heeft het vaderschap hem wel veranderd. "Natuurlijk relativeert dat alles. Het is een feest om Sant Jan te zien opgroeien. Het is toch anders als je thuis iemand ziet rondhuppelen, die de wereld aan zijn voeten heeft liggen. Het is leuk om hem te zien opgroeien tot een echt jongetje. Hij is zo leergierig en pakt dingen zo snel op. Dat blijft een feest om mee te maken."
Dit is een verhaal in een reeks van twaalf waarin TeamNL de schaatsfan dichter bij de (olympische) schaatsers wil brengen. Lees hier de andere verhalen in de serie:
Familie Talsma gezamenlijk naar de top
Jorrit Bergsma: 'Ineens was Brent daar'
Erik Jan Kooiman: 'Op slag verliefd op mijn zoontje'
De liefde van Marcel Bosker voor de bergen
Shorttrackbroers Melle en Jens van't Wout: 'Vond ijshockey veel stoerder'
Suzanne Schulting: 'Thuis hebben we het niet over schaatsen'
