"Als ik het ijs op stap, dan zit ik in mijn eigen bubbel", vertelt Dani Loonstra, die als veertienjarige al bij de junioren mee schaatst. "Dan ben ik op mezelf gefocust en als Roxy dan bij me in de buurt zou komen of in de weg zou rijden, dan zou ik dat vervelend vinden."
Roxy Janssen, haar vriendin en tevens concurrente op het ijs, knikt. "Naast het ijs is het heel gezellig, maar op de ijsbaan willen we elkaar verslaan. Als iemand een sprong net wat beter maakt, dan wil ik dat ook kunnen en dat motiveert me dan weer om harder te trainen."
Lois Libregts: "In België train ik met Loena Hendrickx. Zij heeft aan de Olympische Spelen in Zuid-Korea meegedaan en springt al triples. Dat hoop ik ook ooit te kunnen. Als je met iemand op het ijs staat, die beter is dan jou, dan motiveert dat wel. Dan wil ik er alleen maar nog harder voor werken en er alles aan doen om die sprong ook te kunnen."
Al kletsend en giebelend zitten de jonge meiden bij de open haard van De Uithof. Ze hebben net hun vrije kür gedaan en wachten gemoedelijk op de prijsuitreiking. Bij de junioren eindigde Loonstra net buiten het podium (vierde) en werd Janssen achtste. Bij de Advanced Novice werd Libregts vijfde en Van Kuylenborg zesde. Britt Harmsen (13) heeft helemaal niet mee gedaan, want zij plaatste zich op een haar na niet voor de Challenge Cup.
Kwestie van smaak
"Ik baal wel een beetje van die achtste plaats", zegt Janssen. "Bij andere wedstrijden heb ik veel beter geschaatst dan ik hier heb laten zien. Ik ben in mijn korte en mijn lange kür gevallen en daardoor kreeg ik veel puntenaftrek. Bij zulke grote wedstrijden als het NK en de Challenge Cup moet alles gewoon perfect gaan om een hoge uitslag te halen."
"Bij de wedstrijden ben ik soms nog wat teveel gespannen. Dan gieren de zenuwen door mijn lijf, en dan voelen mijn benen wat stijver aan. Ik moet dan wel goed opletten dat ik goed door mijn knieën ga en dat mijn prestatie goed is. Een goede houding en een mooie stijl vindt de jury erg belangrijk.’’
Libregts knikt instemmend. "Je moet de jury verleiden met je verhaal. Als ik op een lief nummer dans, dan lach ik veel naar de jury en kijk anders dan bij zo'n Arabisch nummer wat veel spannender is. Je moet het publiek en de jury echt meenemen in je verhaal."
Loonstra: "Voor het NK keken we naar twee filmpjes van twee kunstschaatssters. Technisch waren ze allebei erg goed, maar het kwam totaal verschillend over. Het ene meisje deed precies wat de choreografe haar had opgedragen en de ander maakte er echt een show van. Dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak en dat verschilt ook weer per jurylid. Maar je kunt je stijl altijd weer aanpassen en ervoor zorgen dat de jury je leuk vindt."
Niet opgeven
Soms gaat het echter ook mis en vallen de kunstschaatssters hard op het ijs. Topschaatsster Niki Wories heeft al meerdere malen een hersenschudding gehad en ook Van Kuylenborg weet wat het is om hard op het ijs terecht te komen. "Als je valt moet je niet meteen opgeven", zo legt ze uit.
"Je weet dat je bij de andere elementen als de passen en de pirouettes ook nog punten kunt halen, dus niet alleen met je sprongen. Maar als ik val, dan raak ik toch vaak uit mijn ritme. Dan zit ik ineens niet meer in mijn eigen bubbel en ben ik mijn concentratie kwijt. Dan vind ik het moeilijk om de kür goed af te maken."
Libregts slaat een arm om haar heen. "Dat herken ik wel", zegt ze. "Je moet je om dat soort dingen ook niet te druk maken en gewoon plezier hebben in het schaatsen. Al is het wel heel fijn als een sprong lukt. Bij een internationale wedstrijd als de Challenge Cup word ik nog meer gemotiveerd om goed te schaatsen. Zo'n Japans meisje als Sara Honda, zij is zo goed. Zij inspireert me enorm om nog meer te trainen en ook die moeilijke sprongen te leren."
Van Kuylenborg: "Als ik op het ijs sta en het gaat goed, dan voel ik me vrij van alles. Dan ben ik alle stress van school even helemaal kwijt. Ik kan ook veel emoties in het schaatsen kwijt en dat vind ik fijn. Alleen met woede gaat dat minder goed. Dat zit me met schaatsen meer in de weg dan dat het helpt."
