Met een smak kwam Merijn Scheperkamp maandag in de finalerace op de piste terecht. De klap ving hij op met zijn handen en borst. Gauw opkrabbelen en weer door. Met een vierde plek op de 500 meter stelde de 18-jarige Hilversummer een bronzen medaille veilig. Historisch eremetaal, want inlineskaten stond voor het eerst op het programma van de Jeugd Olympische Spelen.
"Of het al is bezonken? Nee, nog niet helemaal", vertelt Scheperkamp een dag later aan de telefoon. Voordat hij zijn medaille in ontvangst kon nemen, moest hij eerst langs de eerste hulp. Aan de valpartij in de bocht met drie andere rijders hield Scheperkamp schaafwonden en een flinke snee in zijn kin over ('er zitten negen hechtingen in'), maar geen ernstige blessure.
"Het was een bizarre dag. Om elf uur lag in m'n bed en kon ik voor het eerst op m'n telefoon kijken. Het aantal berichtjes dat ik heb gekregen, is echt niet normaal. Na de eerste dag was ik al verbaasd over hoeveel berichtjes ik van mensen kreeg dat ze hadden gekeken. Dat vond ik supervet."
Zeezicht
Veertien dames en veertien heren gingen in Argentinië de strijd met elkaar aan over drie afstanden (de 1000 meter, afvalkoers en 500 meter). Per afstand waren er punten te verdienen voor het overall klassement en na twee dagen werden de olympische medailles verdeeld. Het werd een gouden dubbelslag voor grootmacht Colombia.
De inlineskaters reden hun wedstrijden in een park net buiten de stad. De olympische piste met uitzicht op zee lag er schitterend bij. "Een prachtig plaatje", beaamt Marit van Beijnum. Technisch gezien was het echter een lastige baan. "Er zaten veel hobbels in, maar daar had iedereen last van. Hij was heel zwaar omdat de coating net nieuw is. De eerste paar dagen hebben we gekeken hoe de lijnen liepen en je merkte dat het steeds iets beter ging."
"Vooraf had ik weinig verwachtingen, maar ik was als achtste geplaatst en die plek wilde ik wel behouden", vervolgt de 17-jarige Bennekomse. "Dat is helaas niet gelukt. Na de eerste dag baalde ik ontzettend, ik had geen goede benen." Met name op de afvalkoers had de sprintster het zwaar. Een dag later kon Van Beijnum de knop omzetten om nog één keer te knallen. "De 500 meter is mijn afstand. De kwartfinale voelde al als een finale. Ik wilde heel graag door en in de halve finale had ik weinig te verliezen. Voor mijn klassement maakte het niet meer uit, maar wel voor mezelf."
Olympisch dorp
Die halve finale werd het eindstation voor Van Beijnum en daarmee eindigde ze als elfde in het eindklassement. "Ik had hier wel meer willen presteren, maar het feit dat ik er sta vind ik al heel gaaf. Het is allemaal heel bijzonder en ik heb er ontzettend van genoten." Scheperkamp plaatste zich tijdens het WK in juli als derde voor de Spelen en wist zodoende dat er een kans was om eremetaal te halen. "Maar het was geen zekerheid en ik ging er blanco in. Ik hou er niet van om mezelf veel druk op te leggen en bij wijze van spreken al een bepaalde medaille om te hangen."
Op het WK en EK waren Scheperkamp en Van Beijnum deze zomer als TeamNL op pad met alleen maar inliners, nu maken ze deel uit van een grotere nationale ploeg. In het olympisch dorp komen de 41 Nederlandse sporters uit verschillende disciplines samen. "Erg tof om een keer mee te maken. Je ziet iemand en denkt: wat zou die dan voor sport doen?", vertelt Van Beijnum, die haar kamer deelt met een triatleet, breakdancer en judoka. "Het voegt veel toe aan de ervaring van zo'n Spelen", vult Scheperkamp aan. "Iedereen staat anders in zijn of haar topsportleven en het is heel bijzonder om het daar met elkaar over te hebben. Het is een beetje een sprookje waar je in zit."
Ceremonies
Veel inlineskaters zullen jaloers zijn op de twee junioren die zich nu olympiërs mogen noemen. Kunnen deze Jeugd Olympische Spelen een zetje geven voor de 'echte' Zomerspelen? "Ik denk dat we een goede show hebben neergezet, er waren weinig incidenten of onsportieve dingen. We hebben de sport goed verkocht en de beste kant laten zien. Hopen dat het over zes jaar in Parijs olympisch wordt… maar dat is lastig te voorspellen", aldus Scheperkamp.
Na twee dagen volle bak koers hebben de jongelingen nu tijd om te rusten en te ontspannen. "We gaan bij andere sporten kijken en TeamNL aanmoedigen. Buenos Aires is een mooie stad en de mensen zijn heel aardig", vertelt Scheperkamp. De openingsceremonie moesten de rijders aan zich voorbij laten gaan, omdat ze de volgende ochtend al aan de bak moesten. Scheperkamp, Van Beijnum en bondscoach Frank Fiers blijven nog tot het einde in Argentinië. "De sluitingsceremonie maken we dus wel mee, maar die is minder spectaculair dan de opening", meent Van Beijnum. "Ik vond het jammer dat we die gemist hebben, het hoort er natuurlijk bij, maar lag er niet wakker van."
Van de Zuid-Amerikaanse zon keren de junioren volgende week terug naar Nederland. De start van het winterseizoen moesten ze vanwege de Jeugd Olympische Spelen nog even uitstellen. "Het schaatsen begint wel weer te kriebelen. Denkend aan NK’s en eventueel het WK", kijkt Scheperkamp alvast vooruit. "Ja, eindelijk weer schaatsen", zegt Van Beijnum opgetogen. "Daar heb ik lang naar uitgekeken. Het is nog niet zeker welke wedstrijden ik ga rijden. Even kijken hoe het zich ontwikkelt."
